Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014

Ο ΠΑΛΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΦΕΥΓΕΙ, ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ...

Εκλογές ξανά λοιπόν...Παιχνίδι με τον φόβο από τη μία πλευρά - παιχνίδι με την ελπίδα από την άλλη... Στη μέση όλοι εμείς...
Χαμένοι σε έναν δαίδαλο λογικών, σκεπτικών, πεποιθήσεων, αναγκών, υποχρεώσεων, αβεβαιότητας, θλίψης, θυμού και ευχολογίων. Το καλό της πλειοψηφίας, το καλό του έθνους μάς καλεί να επανασυγκροτήσουμε το νου μας και να τον θέσουμε όσο πιο καθαρά και αποτελεσματικά γίνεται σε λειτουργία. Είναι ανάγκη επιτακτική να αποχρωματίσουμε την σκέψη μας από πράσινα, κόκκινα, μπλε κι ύστερα να την βάψουμε όλοι μας γαλανόλευκη. Μόνον όντες συγκρατημένοι στις προσδοκίες μας και ασυγκράτητοι στον αγώνα μας, έχουμε δικαίωμα στην ελπίδα. Εύχομαι με όλη τη δύναμη της ψυχής μου η νέα χρονιά να δώσει το εναρκτήριο σάλπισμα φωτεινώτερων ξημερωμάτων για τον τόπο μας.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!! ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ!!!

"ΤΥΧΑΙΑ" Η ΦΩΤΙΑ ΣΤΟ "NORMAN ATLANTIC";

Στη Νεότερη Ελλάδα όπου επικρατεί η άποψη της «Πολύς Ευρώπης» πάντα, εντελώς "τυχαία" μόλις κινδυνεύει η κυβέρνηση ή πρέπει να περαστεί άσφαιρα κάποιο μνημόνιο ή πολυνομοσχέδιο, συμβαίνει κάποιο γεγονός…

Δυνατό γεγονός που τραβάει την προσοχή της κοινής γνώμης, που δυστυχώς με τη μεριά της συμμετέχει σε αυτό το δόλιο σχέδιο της εκάστοτε κυβέρνησης… Το οτιδήποτε όχι τυχαίο βαφτίζεται ξαφνικά θεωρία συνωμοσίας και η ζωή συνεχίζεται με τις κυβερνήσεις και τους κατέχοντες την εξουσία να περνούν αναίμακτα ότι βάναυσο, βάρβαρο και καταστροφικό για τη χώρα… 

Πόσα τυχαία γεγονότα δηλαδή να συμβαίνουν πια;
Θεωρίες συνωμοσίας; 

Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση… Για ανατρέξτε στο κοντινό παρελθόν… 
Μόλις έπρεπε να χρειαστεί να ψηφιστούν μνημόνια, πολυνομοσχέδια και διάφορα άλλα πάντα σε βάρος της χώρας και του λαού, βγαίναν οι τρομοκράτες, γινόντουσαν σεισμοί και καταποντισμοί… Μέχρι και η Αμφίπολη, που την έχουν ανακαλύψει εδώ και αρκετά χρόνια, βγήκε και πάλι στην επιφάνεια λόγω των κυβερνητικών τερτιπιών… Και ας μην πιάσουμε και την αμαρτωλή υπόθεση του Σάμινα… 
Τα συμπεράσμματα δικά σας...

ΠΗΓΗ

ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΠΙΝΟΥΜΕ ΚΑΦΕ ΚΑΙ ΜΠΥΡΕΣ ΣΤΟ… ΙΕΡΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Όλοι γνωρίζουμε την μικρή ολλανδική πόλη του Μάαστριχ, στα σύνορα Γερμανίας, Ολλανδίας και Βελγίου. Η πόλη αυτή συμβολίζει
την Ενωμένη Ευρώπη καθώς εκεί στις 7 Φεβρουαρίου του 1992 υπογράφηκε η συνθήκη της δημιουργίας της Ενωμένης Ευρώπης. Η συνθήκη αυτή έθεσε ουσιαστικά την βάση για την μετέπειτα πορεία της ευρωπαϊκής ηπείρου, μια πορεία όμως που κάθε άλλο παρά ανταποκρίθηκε στα όνειρα των ευρωπαϊκών λαών καθώς προώθησε ένα άτεγκτο τραπεζιτικό ολοκληρωτισμό και μια δικτατορία του χρηματιστηριακού κεφαλαίου.

Αλλά ένα άλλο ανησυχητικό γεγονός που έρχεται από αυτή την συμβολική πόλη, μας δείχνει πως ο χριστιανισμός, η θρησκεία που κυριάρχησε στην Ευρώπη επί αιώνες, σήμερα έχει αντικατασταθεί από μια άθεη και νεοταξική κουλτούρα που ισοπεδώνει κάθε παραδοσιακή χριστιανική παρουσία. Το μεγάλο σκάνδαλο του Μάαστριχ, είναι ο καθεδρικός ναός του, ένας περικαλλής ιστορικός χριστιανικός ναός που κτίστηκε τον δέκατο τρίτο αιώνα. Ο ναός αυτός σήμερα έχει μετατραπεί σε ένα κλασικό καφέ- μπαρ, όπως δείχνουν οι εικόνες που κυκλοφορούν και παρουσιάζουμε εδώ. Αλλά το πιο συγκλονιστικό είναι πως η Αγία Τράπεζα του ναού, με ένα μεγάλο σταυρό επάνω της, έγινε… τραπέζι για τις κάθε λογής ορέξεις των καφενόβιων θαμώνων.

Ο ναός αυτός με την τόσο μεγάλη ιστορία του είναι άλλο ένα θλιβερό κρούσμα μιας Ευρώπης που απόχριστιανοποιείται. Η παπική και η προτεσταντική έκφραση του χριστιανισμού που αποσχίστηκε από την αρχέγονη χριστιανή πηγή της, έχει οδηγήσει τους δυτικοευρωπαίους στην αθεΐα και ακόμα χειρότερα σε κάθε λογής θρησκευτικές αιρέσεις με όλες τις ψυχοφθόρες συνέπειες αυτής τη εξέλιξης. Σε χώρες όπως Ολλανδία, Γερμανία ακόμα και Γαλλία, χριστιανικοί ναοί γίνονται αίθουσες διασκέδασης, αποθήκες, γυμναστήρια ακόμα και…οίκοι ανοχής!!!
Ειδικά στην Γερμανία, σύμφωνα με μια έρευνα του περιοδικού Σπίγκελ, τα κρούσματα μετατροπής ναών σε γυμναστήρια συνεχώς αυξάνονται. Συγκεκριμένα η εκκλησία του αγίου Παύλου στο Rakvere, του αγίου Μαρτίνου στο Moringen, περιοχής Göttingen, του αγίου Νικολάου στο Hameln και του αγίου Νικολάου στο Heilbronn, έγιναν… γυμναστήρια. Παράλληλα στο Βερολίνο πολλές εκκλησίες καθολικών και διαμαρτυρόμενων έχουν εγκαταλειφτεί, ενώ οι εκκλησίες στις περιοχές Mönchengladbach και Stadtteil Rheydt, έγιναν μουσουλμανικά τεμένη. Εδώ φαίνεται και η ανησυχητική επέλαση του Ισλάμ, καθώς ήδη σε όλη την Γερμανία λειτουργούν επίσημα 159 μουσουλμανικά τεμένη, ενώ την περίοδο αυτή κτίζονται άλλα 128 χώρια τα μη δεδηλωμένα που είναι χιλιάδες. Παράλληλα υπάρχουν και λειτουργούν 2,500 μεστζίτ, δηλαδή αίθουσες προσευχής στο Ισλάμ.
Και εις «ανώτερα»!


ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

ΠΗΓΗ

Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2014

ΤΟ ΒΑΘΥΤΕΡΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΓΙΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Χαρμόσυνα ηχήσανε και εφέτος οι καμπάνες των εκκλησιών, για να αναγγείλουν στον κόσμο τη γέννηση του Θεανθρώπου :
«Δεύτε ίδωμεν πιστοί που εγεννήθη ο Χριστός, ακολουθήσωμεν λοιπόν ένθα οδεύει ο αστήρ», «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη…», και άλλα παρόμοια τροπάρια έψαλλαν οι χριστιανοί στις εκκλησιές.

Αναρωτιέται όμως κανείς κατά πόσο οι άνθρωποι κατάλαβαν τη σημασία της γέννησης του Χριστού και αναλογίζεται μήπως η άγνοια της σημασίας του θείου μυστηρίου είναι ίσως η κυριότερη αιτία για την οποία ενώ εκατομμύρια άνθρωποι προσφέρουν τη «λατρεία των χειλέων» στον γεννημένο Σωτήρα του κόσμου, ο σκοπός της ενανθρωπήσεως Του εξακολουθεί να παραμένει απραγματοποίητος.

Διότι δεν μπορούμε να λέμε ότι «γιορτάζουμε Χριστούγεννα» όταν γιορτάζουμε Χριστούγεννα χωρίς Χριστό. Ούτε δικαιούμαστε να λέμε ότι γιορτάζουμε Χριστούγεννα, όταν στο επίκεντρο της γιορτής βρίσκεται ο εαυτός μας, παραβλέποντας ή και περιφρονώντας ίσως τον συνάνθρωπό μας. Τα ευαγγέλια της Εκκλησίας αιώνες τώρα διακηρύσσουν τη χριστιανική πίστη ότι «Έτσι φανερώθηκε η αγάπη του Θεού σε μας : Aπέστειλε τον Yιό Tου τον μονογενή στον κόσμο, για να ζήσουμε δι’ Aυτού», όπως γράφει ο ευαγγελιστής Ιωάννης. Αυτήν τη φιλανθρωπία του Θεού για τον άνθρωπο μας θυμίζουν τα Χριστούγεννα και μας προτρέπουν να αξιοποιήσουμε αυτήν τη δωρεά Του στην καθημερινή προσωπική μας ζωή αλλά και στην κοινωνική μας δράση. Τα Χριστούγεννα δεν είναι μια ετήσια αναμνηστική γιορτή αλλά μια καθημερινή βίωση της Αγάπης. Μιας Αγάπης που φανερώθηκε στον κόσμο την ημέρα της Γέννησης του Θεανθρώπου.

Τότε γιορτάζουμε λοιπόν αληθινά Χριστούγεννα, όταν γιορτάζουμε τη δική μας εν Χριστώ αναγέννηση, την οποία εκδηλώνουμε με την έμπρακτη αγάπη μας προς τον οποιοδήποτε συνάνθρωπό μας. Τότε γιορτάζουμε αληθινά Χριστούγεννα, όταν στην καθημερινή μας ζωή αγωνιζόμαστε (προσπαθούμε) να εφαρμόσουμε τον θεσπέσιο ύμνο της Αγάπης που έγραψε ο Απ. Παύλος στην Α΄ προς Κορινθίους επιστολή του (κεφ. 13, στ. 1-13) και που λέει : «Αν μπορώ να λαλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων, ακόμη και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη για τους άλλους, τα λόγια μου ακούγονται σαν ήχος χάλκινης καμπάνας ή σαν κυμβάλλου αλαλαγμός». «….Εκείνος που αγαπάει έχει υπομονή, έχει καλοσύνη΄ εκείνος που αγαπάει δε ζηλοφθονεί΄ εκείνος που αγαπάει δεν κομπάζει ούτε περηφανεύεται, είναι ευπρεπής, δεν είναι εγωιστής, ούτε ευερέθιστος΄ ξεχνάει το κακό που του έχουν κάνει, δε χαίρεται για το στραβό που γίνεται, αλλά μετέχει στη χαρά για το σωστό. Εκείνος που αγαπάει όλα τα δέχεται΄ η πίστη, η ελπίδα κι η υπομονή ποτέ δεν τον αφήνουν. Ποτέ η αγάπη δεν χάνει την αξία της….».

Η Εκκλησία κάθε χρόνο τέτοιες μέρες μας υπενθυμίζει τη μεγάλη θεολογική αλήθεια, ότι ο «Θεός έγινε άνθρωπος για να μπορέσει ο άνθρωπος να γίνει κατά χάριν Θεός», όπως γράφει ο Μ. Αθανάσιος. Αυτές τις ημέρες μας καλεί να γιορτάσουμε το μεγάλο και ανεπανάληπτο μυστήριο της σαρκώσεως του Υιού και Λόγου του Θεού με έναν άλλον όμως τρόπο, με μια άλλη πνευματική -εσωτερική προετοιμασία. Χωρίς να υποτιμάει το υλικό και γιορταστικό επίπεδο των Χριστουγέννων, η Εκκλησία δίνει προτεραιότητα σε πνευματικές ποιότητες, όπως είναι η προσευχή, η νηστεία, η εξομολόγηση και η ειλικρινής απόφαση μας να ανακαινίσουμε εν Χριστώ τον εαυτό μας, να ενωθούμε μυστηριακά μαζί Του μέσω της θ. Ευχαριστίας και προπάντων να δείξουμε έμπρακτη αγάπη προς τους πάσχοντες αδελφούς μας. Άλλωστε, σε τελική ανάλυση, στη μέλλουσα κρίση, ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει πόσες φορές εκκλησιαστήκαμε, πόσες μετάνοιες κάναμε, πόσα κεριά ανάψαμε, αλλά πόσο βοηθήσαμε τους ελαχίστους αδελφούς μας, δηλ. τους ενδεείς και αρρώστους. Αυτά μας διαβεβαίωσε ο ίδιος ο Χριστός στην επί του όρους ομιλία του, με τη φράση : «Μακάριοι οι ελεήμονες διότι αυτοί ελεηθήσονται».

Διότι τι ωφελεί άραγε να στολίσουμε τα σπίτια μας και τους δρόμους και να μην ευπρεπίσουμε τις καρδιές μας, να μην τις καθαρίσουμε από τα πάθη του εσωτερικού μας κόσμου, να μην ανανεώσουμε την ελπίδα, να μην δώσουμε επιτέλους προβάδισμα στην αγάπη για την επίλυση των αδιεξόδων μας ;

Οι άνθρωποι δυστυχώς ζούμε χωρίς Χριστό και χωρίς να εμπνεόμαστε από την Αγάπη που Αυτός δίδαξε και μάλιστα όχι με λόγια αλλά με τη σταυρική του θυσία. Πoιός άλλος άραγε μπορεί να μας απελευθερώσει από τα δεσμά της αυτοειδωλοποίησης και του εγωκεντρισμού μας, φυσικοί καρποί της σύγχρονης τεχνοκρατούμενης υλιστικής εποχής μας που επίμονα απαρνιέται το Θεό, μιας εποχής που θεοποίησε τη δύναμη της γνώσης και αδιαφόρησε για τον «έσω της καρδίας άνθρωπον» ; Η κατακραυγή ενάντια στην κρίση του πολιτισμού μας, γίνεται τραγικό ερώτημα προπαντός για τη χριστιανοσύνη και για τον κάθε πιστό χριστιανό ξεχωριστά, που καλείται να απαντήσει στο ερώτημα : γιατί άραγε γιορτάζουμε τόσο συμβατικά και τόσο υποκριτικά το θρίαμβο της πίστης μέσα στο τραγικό πανηγύρι της απιστίας. Πρέπει να παραδεχτούμε, εάν βέβαια είμαστε τίμιοι με τους εαυτούς μας, ότι το πρόβλημα δεν είναι θεολογικό αλλά ηθικό. Κάτι δηλαδή δεν πάει καλά στη γη και όχι στον ουρανό. Εάν λοιπόν θέλουμε να τελειωθούμε μέσα στην ιστορία, πρέπει μάλλον να περάσουμε μέσα στο χώρο της αποκατάστασής μας.

Πως όμως θα γίνει πραγματικότητα η νοσταλγία μας για μια καινούργια ζωή ; Πρέπει καταρχάς να κατανοήσουμε τον προσανατολισμό στον οποίο μας οδηγεί το μήνυμα των Χριστουγέννων. Τα Χριστούγεννα μας προσανατολίζουν όχι στον εαυτό μας αλλά στο Θεό. Η γέννηση του Υιού του Θεού σημαίνει τη δυνατότητα να αξιοποιήσουμε αυτήν τη θεία δωρεά. Ο Χριστός είναι πάντα ο «ερχόμενος» προς εμάς. Και πάντα με την ίδια φιλανθρωπία και θεϊκή επιθυμία «πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν». Ο Χριστός δεν περιμένει τα Χριστούγεννα για να εγκατασταθεί στις καρδιές μας. Γεννιέται καθημερινά μέσα μας, αρκεί βέβαια εμείς να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες προϋποθέσεις για αυτήν η συνάντηση. Το ζητούμενο επομένως είναι εάν εμείς έχουμε εξασφαλίσει τις προϋποθέσεις για να Τον συναντήσουμε στη ζωή μας και συγχρόνως με το παράδειγμά μας, με τη ζωή μας, να Τον μαρτυρήσουμε στην κοινωνία που ζούμε.

Πάντως σε όσους η μορφή Του φανερώθηκε με όλο το πλήρωμα της θεότητας και τη γνώρισαν από κοντά, όπως οι Ποιμένες και οι Μάγοι, αυτοί οφείλουν να κάνουν με κάθε τρόπο γνωστά τα «περί του παιδίου τούτου» και στους άλλους. Έχουν μεγάλη ευθύνη λοιπόν οι πιστοί, οι άνθρωποι της Εκκλησίας Του. Οι συνειδητοί Χριστιανοί έχουν χρέος να αναζητήσουν με τόλμη και σύνεση τους πιο κατάλληλους και πιο αποτελεσματικούς τρόπους να μεταδώσουν το ευαγγελικό μήνυμα της Αγάπης στους ανθρώπους της εποχής μας και ιδιαίτερα σε αυτούς που βρίσκονται σε αδιέξοδα υπαρξιακά και κοινωνικά. Η γέννηση του Χριστού είναι το θείο τραγούδι της αιώνιας δημιουργίας και εμείς οι πιστοί χριστιανοί οι συνυπεύθυνοι και συνεχιστές της. Μακάρι ένας τέτοιος πόθος να εμφωλεύσει και στις ψυχές όλων, προπάντων των νέων μας. Εξάλλου δεν υπάρχει θαύμα χωρίς κρυμμένους πόθους και ούτε φαίνεται με κλειστά μάτια. ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ.


Παπαδόπουλος Π. Αθανάσιος, Θεολόγος

ΠΗΓΗ

Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Αὐτὴ τὴν ἡμέρα ἡ ἁγία Ἐκκλησία μας γιορτάζει τὸ μεγάλο καὶ ἀνερμήνευτο γεγονὸς τῆς κατὰ σάρκα γεννήσεως τοῦ Υἱοῦ καὶ
Λόγου τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο.

Μετὰ τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Παρθένου Μαρίας ἀπὸ τὸν ἀρχάγγελο Γαβριὴλ καὶ ἐνῶ πλησίαζε ὁ καιρὸς νὰ τελειώσουν οἱ ἐννέα μῆνες ἀπὸ τὴν ὑπερφυσικὴ σύλληψη τοῦ Χριστοῦ στὴν παρθενική της μήτρα, ὁ Καίσαρ Αὔγουστος διέταξε ἀπογραφὴ τοῦ πληθυσμοῦ τοῦ ρωμαϊκοῦ κράτους.

Τότε ὁ Ἰωσὴφ μαζὶ μὲ τὴν Θεοτόκο, ξεκίνησαν γιὰ τὴν Βηθλεέμ, γιὰ νὰ ἀπογραφοῦν ἐκεῖ. Ἐπειδὴ ὅμως εἶχε πλησιάσει ὁ καιρὸς νὰ γεννήσει ἡ Παρθένος καὶ δὲν ἔβρισκαν κατοικία νὰ καταλύσουν, διότι εἶχε μαζευτεῖ πολὺς λαὸς στὴν Βηθλεέμ, μπῆκαν σὲ ἕνα φτωχικὸ σπήλαιο. Ἐκεῖ ἡ Θεοτόκος γέννησε τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ σπαργάνωσε σὰν βρέφος τὸν Κτίστη τῶν ἁπάντων. Ἔπειτα Τὸν ἔβαλε ἐπάνω στὴ φάτνη τῶν ἀλόγων ζώων, διότι «ἔμελλε νὰ ἐλευθέρωση ἡμᾶς ἀπὸ τὴν ἀλογίαν», ὅπως χαρακτηριστικὰ γράφει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης.

Ἀπὸ τότε, ὅλοι οἱ πιστοὶ χριστιανοὶ μὲ χαρὰ ψάλλουν τὸν ὕμνο τῶν ἀγγέλων ἐκείνης τῆς νύκτας: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκίᾳ». Δόξα δηλαδή, ἂς εἶναι στὸν Θεό, ποὺ βρίσκεται στὰ ὕψιστα μέρη τοῦ οὐρανοῦ καὶ στὴν γῆ ὁλόκληρη, ποὺ εἶναι ταραγμένη ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ἂς βασιλεύσει ἡ θεία εἰρήνη, διότι ὁ Θεὸς ἔδειξε τὴν ἀγάπη Του στοὺς ἀνθρώπους μὲ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ Του.
Νὰ σημειώσουμε ἐδῶ, ὅτι ἡ γιορτὴ τῶν Χριστουγέννων καθιερώθηκε γιὰ πρώτη φορὰ τὴν 25η Δεκεμβρίου τοῦ 397 ἐπὶ πατριαρχείας Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Κατ’ ἄλλους ὁ πατριάρχης Ἱεροσολύμων Ἰουβενάλιος, χώρισε τὶς δύο ἑορτὲς τῶν Φώτων καὶ τῶν Χριστουγέννων, οἱ ὁποῖες παλιότερα γίνονταν τὴν ἴδια μέρα, δηλαδὴ τὴν 6η Ἰανουαρίου.


Ἀπολυτίκιον.

Ἡ Γέννησίς σου Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ, τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως· ἐν αὐτῇ γὰρ οἱ τοῖς ἄστροις λατρεύοντες, ὑπὸ ἀστέρος ἐδιδάσκοντο, σὲ προσκυνεῖν, τὸν Ἥλιον τῆς δικαιοσύνης, καὶ σὲ γινώσκειν ἐξ ὕψους Ἀνατολήν. Κύριε δόξα σοι. 


ΠΗΓΗ

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2014

ΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΟΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Ενώ η χώρα μας έχει ριχτεί στον γκρεμό από μια διεφθαρμένη πολιτική κλίκα, ενώ η ελληνική κοινωνία θρηνεί σχεδόν καθημερινά τα θύματα της από αυτή την «θύελλα», ένα μεγάλο μέρος αυτής της κλίκας έχει εντείνει τις προσπάθειες
αποχριστιανοποίοησης του ελληνικού κράτους, με μια επιχείρηση αποκαθήλωσης όλων των πατροπαράδοτων ορθοδόξων συμβόλων από όλες τις δημόσιες λειτουργίες. Μάλιστα όλοι αυτοί που πνέουν μένεα κατά της Ορθοδοξίας, προβάλλουν πρότυπα δυτικών χωρών όπου ο χριστιανισμός έχει καταντήσει ένα φολκλορικό σύμβολο χωρίς καμία ουσία και οι ναοί γίνονται γυμναστήρια, μπαράκια, ακόμα και μουσουλμανικά τεμένη και άνδρα διαφόρων νεοπαγανιστικών δοξασιών. Η εκστρατεία αυτή συνοδεύεται συχνά και από ένα ανθελληνικό μένος που σκοπό έχει να σβήσει όλη την ελληνική ιστορία και να διαστρεβλώσει κάθε πραγματική αλήθεια σχετικά με πρόσφατα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την πορεία μας σαν Έλληνες, σαν πρόσωπα ορθόδοξα της μιας αληθινής, καθολικής, ορθόδοξης, εκκλησίας.
Εξετάζοντας από που προέρχεται όλη αυτή η επιχείρηση αποορθοδοξοποίησης των Ελλήνων, διακρίνουμε κάποιες κύριες αφετηρίες όλης αυτής της εκστρατείας η οποία έχει εντατικοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό. Δεν θα αναφερθώ σε διάφορους αιρετικούς και αλλόδοξους γιατί αυτοί είναι εκτός του πεδίου μας. Η προσοχή μας συγκεντρώνεται στο κύριο σώμα του ελληνικού κόσμου και σε όλους αυτούς που στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι βαπτισμένοι, αν και μεταγενέστερα έχουν απαρνηθεί συνειδητά αυτό το βάπτισμα.
Η πρώτη κατηγορία είναι οι αριστεροί με τις διάφορες διακλαδώσεις τους και οι αυτοαποκαλούμενοι «προοδευτικοί». Αυτοί ήταν πάντα και εκ δόγματος αντίθετοι προς κάθε θρησκεία καθώς προβάλλονται ως υλιστές. Στην ελληνική περίπτωση υπήρχε πάντα μια ιδιαιτερότητα, καθώς η ορθόδοξη παράδοση ήταν ανέκαθεν δυνατή στα λαϊκά στρώματα που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν οι αριστεροί. Έτσι παρατηρήθηκε σε κάποιες ιστορικές συγκυρίες το παράδοξο φαινόμενο αριστεροί να συμπλεύσουν με ορθόδοξα σύμβολα. Οι λεγόμενοι αριστεροί είναι πιο στενοκέφαλοι και από τους κλασικούς σταλινικούς. Πολεμάνε με λύσσα κάθε ορθόδοξη παρουσία φτάνοντας σε παράλογες απαιτήσεις όπως φορολογία των ορθοδόξων χριστιανών κ.α. Βουλευτές αριστερών κομμάτων, όπως η γνωστή «κυρία του συνωστισμού», ασχολούνται συνεχώς λες και έχουν λύσει όλα τα άλλα προβλήματα της κρίσης με το πώς θα κατεβάσουν τις εικόνες από τα δικαστήρια και τα σχολεία και το πώς θα καταργήσουν το μάθημα των θρησκευτικών.
Η δεύτερη κατηγορία προέρχεται απο τον αντίθετο πόλο. Είναι αυτοί που αυτοαποκαλούνται νεοφιλελεύθεροι και εκ θέσεως άθεοι. Είναι οπαδοί μιας χρηματιστηριακής «δημοκρατίας», όπου οι δημοκρατικές αρχές έχουν αξία μόνο όταν λειτουργούν στην υπηρεσία ενός άτεγκου κεφαλαιοκρατικού κατεστημένου. Αυτή η κατηγορία ασπάζεται όλα τα συστατικά του σύγχρονου δυτικού καταναλωτικού πολιτισμού που έχει δημιουργήσει όλες τις σύγχρονες ψυχασθένειες της καταρρέουσας δυτικής κοινωνίας. Και αυτή η κατηγορία μετέχει στην εκστρατεία αφανισμού του ορθόδοξου συναισθήματος των Ελλήνων.
Στην εκστρατεία αυτή μετέχει ενεργά και το ελληνικό τηλεοπτικό κατεστημένο που απο την δεκαετία του ενενήντα, όταν αφέθηκε ελεύθερο και ασύδοτο, χρησιμοποίησε όλη την δύναμη του που του έδινε η ζωντανή εικόνα για να διαστρέψει κάθε ιστορική παράδοση και να πλάσει ένα πρότυπο νεοέλληνα που τα ιδανικά του είναι ο εύκολος και χωρίς κόπο πλουτισμός, αδιαφορώντας για κάθε ηθική ή ακόμα και νομική συνέπεια, η εκπόρνευση της νεολαίας και η διακομωδόμηση κάθε εθνικού και ορθόδοξου φρονήματος, το οποίο μάλιστα καταδικάζεται σαν…φασισμός και άλλες έξυπνες «ετικέτες».
Υπάρχει όμως και ένα άλλο αντιορθοδοξο μέτωπο που προέρχεται δυστυχώς μέσα από τους ίδιους κόλπους της ορθόδοξης εκκλησίας. Είναι όλοι αυτοί οι ρασοφόροι ιεράρχες που χάριν κάποιας πάλι «προοδευτικότητας» και παρεξηγημένης ανεκτικότητας, πρεσβεύουν ουνιτικές απόψεις, παίρνουν μέρος σε συλλειτουργίες με αιρετικούς, ακόμα και με αλλόδοξους, παραβιάζοντας έτσι όλους τους κανόνες της Ορθοδοξίας και των Συνόδων. Εδώ σημαντικός είναι ο ρόλος της ιεραρχίας, η οποία δεν έχει ανταποκριθεί στις μεγάλες της ευθύνες σε αυτό το σημαντικό θέμα. Η Ορθοδοξία δεν συμβιβάζεται, δεν εκσυγχρονίζεται, ούτε έχει ανάγκη από «προοδευτικότητα» γιατί είναι πέραν από αυτές τις στενές ανθρωπινές αντιλήψεις και καλύπτει διαχρονικά την ανθρώπινη εξέλιξη και κυρίως τα βασικά ανθρώπινα ερωτήματα.
Όλος αυτός ο ανελέητος πόλεμος κατά της Ορθοδοξίας αναμένεται να κορυφωθεί. Για τους νεοταξικούς ιθύνοντες δεν πρέπει να επαναληφθεί το παράδειγμα της πτώσης του Βυζαντίου όπου η Ορθοδοξία επέζησε. Το σχέδιο είναι παράλληλα με την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας μας, να δοθεί και το τελικό χτύπημα στην ορθόδοξη ελληνική ταυτότητα έτσι ώστε οι νεοέλληνες να καταντήσουν «προβατάκια επί σφαγή» και η χώρα αύτη που κάποτε άνθισε και μεγαλούργησε ο ελληνορθόδοξος πολιτισμός να αποτελέσει ένα τουριστικό μνημείο χωρίς μάλιστα και πολλές αξιώσεις επισκεψιμότητας. Θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι είμαστε απομεινάρια ενός θρησκευτικού Μεσαίωνα που… εμποδίζει την «πρόοδο» της χώρας. Πως ότι ιερό και όσιο μας το παραδώσαν οι προγονοί μας, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα «σπασμένο βάζο» που τα συντρίμμια του είναι για τα σκουπίδια. Έχουν τόσο πολύ παρασυρθεί από το μένος τους κατά της Ορθοδοξίας, που φτάνουν στο σημείο να θέλουν να μας επιβάλλουν να πιστέψουμε ότι «πρόοδος» είναι η… ομοφυλοφιλία, το εύκολο διαζύγιο, η ανοχή της μοιχείας, η αποδοχή της ευδαιμονισμού ως ανθρώπινου δικαιώματος, η αποδοχή των εκτρώσεων σαν μια φυσιολογική πράξη, ακόμα και η γενετική επέμβαση με το έλεγχο πριν από την γέννηση. Και για να εμφανίζονται και ανεκτικοί, μας λένε ότι αν η εκκλησία επιθυμεί να έχει κάποια αξιοπιστία όσον αφορά τη «προοδευτικότητα» της, θα πρέπει να απομακρυνθεί από τα παλιά αναχρονιστικά της πρότυπα και να αποδεχτεί ότι αρρωστημένο και διεστραμμένο σαν…φυσιολογικό, άσχετα αν παραβιάζονται ακόμα και οι στοιχειώδεις νόμοι της φύσεως και παράλληλα ότι παραδοσιακό και φυσιολογικό σαν… αναχρονιστικό και ξεπερασμένο. Άλλωστε, όπως πρεσβεύουν, το φυσιολογικό δεν είναι τίποτα παραπάνω από… μια υποκειμενική αντίληψη.
Ετερόκλητοι παράγοντες συγκλίνουν σε μια κοινή γραμμή εξόντωσης της ελληνικής ορθόδοξης ταυτότητας και απάλειψης κάθε ίχνους και παρουσίας αυτού που μας εμψύχωσε και μας κράτησε εν ζωή χιλιετίες ιστορίας και αγώνων γιατί η Ορθοδοξία είναι το τελευταίο προπύργιο αυτής της χώρας που ακόμα δεν έχει καταστραφεί από το νεοταξικό καταστημένο τους. Γι’ αυτό και ακόμα την υπολογίζουν σοβαρά και γι' αυτό «τρίβουν τα χέρια τους» που στην κεφαλή της ιεραρχίας βρίσκεται ότι πιο βολικό θα ήθελαν για αυτή την συγκυρία της εθνική μας συμφοράς. Αλλά ως πότε;
Η σημερινή Ελλάδα περνά μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις στην ιστορία της. Η κρίση αυτή είναι οικονομική, πολιτική, εθνική, κοινωνική και γίνεται και θρησκευτική. Αυτοί που μας οδήγησαν εδώ, αυτοί που έφεραν την εθνική καταστροφή, αντί να προσπαθούν να λύσουν τα προβλήματα που συσσώρευσαν τώρα θέλουν να μας αποτελειώσουν βάζοντας στο στόχαστρο τους και την ελληνική Ορθοδοξία.
Αλλά όπως είπε και ο αξέχαστος παππούλης, ο πάτερ Παΐσιος, «Σήμερα οι φίλοι μας θέλουν να μας τσαλακώσουν λίγο και οι εχθροί μας να μας ξεσκίσουν. Δεν πειράζει όμως. Έχουν οι άνθρωποι τα σχέδια τους. Έχει και ο Θεός τα δικά Του».


Νίκος Χειλαδάκης

ΠΗΓΗ

ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΠΡΙΝ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟ ΣΧΕΔΙΑΣΤΗ ΤΟΜ ΦΟΡΝΤ

Απίστευτη πρόκληση λίγο πριν τα Χριστούγεννα από τον διάσημο σχεδιαστή μόδας Τομ Φορντ. Ο σχεδιαστής μόδας λανσάρει στην αγορά κοσμημάτων ένα μενταγιόν με σταυρό σε σχήμα
φαλλού.. Το άκρως προκλητικό κόσμημα κοστίζει 790 δολάρια κυκλοφορεί σε μεγέθη small, medium, large και βγαίνει σε κίτρινο και λευκό χρυσό. Τα προκλητικά κοσμήματα έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση σε βιτρίνα το περασμένο καλοκαίρι, κατά τη διάρκεια επίδειξης ρούχων. Τώρα όμως που πλησιάζουν τα Χριστούγεννα ο Τομ Φορντ αποφάσισε να λανσάρει επισήμως τα "αρρωστημένα" κολιέ σε σχήμα φαλλού, τα οποία όμως στην πραγματικότητα παραπέμπουν στο σχήμα του σταυρού. 

Η έμπνευση του διάσημου άνδρα της μόδας έχει ξεσηκώσει τα social media, με πολλούς χρήστες να αποδοκιμάζουν τον διάσημο σχεδιαστή.
 

«Πως τολμάς να βάζεις τον φαλλό πάνω στο Χριστιανικό σταυρό. Πως τολμάς»! Έγραψε στο Twitter χρήστης ονόματι Kevlyn Hall.

«Ακριβώς λίγο πριν από τα Χριστούγεννα. Είναι άρρωστο» έγραψε η χρήστης Susan Swift.

Δεν την χωράει ανθρώπινος νους την διεστραμμένη φαντασία του εν λόγου σχεδιαστή..!!!


ΠΗΓΗ

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014

"Η ΕΥΡΩΠΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ"

Βαρυσήμαντη δήλωση έκανε ο Πατριάρχης Μόσχας κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη Σερβία. Μίλησε για όλα!!! Ξεχωρίζουμε την επισήμανσή του στην αποχριστιανοποίηση της Ευρώπης, η οποία σύντομα θα είναι προάγγελος τραγικών εξελίξεων στη γηραιά ήπειρο: "Σήμερα, η διαδικασία της εκκοσμίκευσης, η άρνηση της απόλυτης αλήθειας, η κατάργηση της έννοιας της αμαρτίας από τη δημόσια ζωή και τη συνείδηση, έχουν αυξηθεί σε πρωτοφανή ποσοστά. Με βαθιά λύπη βλεπουμε ότι πολλές ευρωπαικές χώρες, έχουν εγκαταλείψει την χριστιανική τους ταυτότητα. Αυτό το σφάλμα παρουσιάστηκε με την ενίσχυση σε νομοθετικό επίπεδο ενός προτύπου για το δημόσιο βίο, όπως είναι η αναγνώριση του γάμου ατόμων του ιδίου φύλου, ισόδυναμα με τον γάμο μεταξύ άνδρα και γυναίκας καθώς και η υιοθεσία παιδιών από ζευγάρια του ιδίου φύλου, καθώς και η νομιμοποίηση της ευθανασίας και το δικαίωμα των γυναικών να παραχωρούν το σώμα τους, τη μήτρα τους για σύλληψη και πολλά παρόμοια δικαιώματα". Ο Μακαριώτατος μετέφερε στη Σερβία την θέληση του ευσεβούς Ρώσικου λαού, να πάει κόντρα στηην ολέθρια αποχριστιανοποίηση της αποστατημένης Δύσης. Να δηλώσει ότι η ορθόδοξη "ρώσικη άνοιξη", είναι η ισχυρή τροχοπέδη κατά του σύγχρονου καταστροφικού πνεύματος της ¨Νέας Εποχής" και της "Νέας Τάξεως Πραγμάτων". Τη στιγμή που η Δύση κατρακυλά στην άβυσσο της χειρότερης πνευματικής καταπτώσεων όλων των εποχών, η Ορθόδοξη Ρωσία, αντιστέκεται!!!

Δόξα ατο Θεό!!!!


ΠΗΓΗ: Ορθόδοξος Τύπος 12 Δεκεμβρίου

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

Π. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ: "ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ;" (mp3 - 2014)

Με θέμα τους κινδύνους που απειλούν το ορθόδοξο πλήρωμα από τις
εξελίξεις στο μέτωπο της παναιρέσεως του Οικουμενισμού ομιλεί ενώπιον εκατοντάδων κόσμου, ο Πρωτοπρεσβύτερος Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. π. Θεόδωρος Ζήσης.

Ακούστε την ομιλία ΕΔΩ

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2014

Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΗΣ «ΑΠΩΛΕΙΑΣ»

Σε ιστορικές περιόδους μεγάλης και πολυεπίπεδης κρίσης, ξεχωρίζουν αυτοί που υπερασπίζονται όσα πιστεύουν, συχνά με το τίμημα την άγριας καταδίωξης τους και οι «άλλοι», αυτοί που υποκρίνονται εκ του ασφαλούς πως αγωνίζονται υποτίθεται για τα ίδια ιερά και όσια, αλλά στην ουσία είναι «βολεμένοι» και
κινούνται πάντα εκ του ασφαλούς και το πιο άθλιο, συνεχίζουν να στηρίζουν το άθλιο κατεστημένο που καταστρέφει αυτά τα ιερά και τα οσία.

Οι υποκριτές είναι το πιο διαδομένο είδος σε αυτή την χώρα. Εξ' αιτίας αυτής της υποκρισίας, που σε πολλές περιπτώσεις είναι καθαρή προδοσία, έχουμε φτάσει στο χείλος του ολοκληρωτικού αφανισμού σαν χώρα, σαν έθνος, σαν ορθόδοξος λαός. Μεγαλόσχημοι στις διακηρύξεις τους, μόλις έρχεται η ώρα να συγκρουστούν πραγματικά με το άθλιο και προδοτικό κατεστημένο, με την θρησκευτική αποστασία, γίνονται «συνετοί» και «πράοι» και συμβουλεύουν όσους ακόμα έχουν την «ιδιοτροπία» να αγωνίζονται, να σταματήσουν να «κατακρίνουν» και να σταματήσουν να καταδικάζουν τα πάντα, γιατί έτσι πρέπει να γίνει, γιατί είναι. θέλημα Θεού. Δηλαδή έτσι έπρεπε να καταστραφεί η χώρα, έτσι έπρεπε να διαλυθούν όλα τα πιστεύω που μας κράτησαν επί αιώνες στην ύπαρξη, έτσι έπρεπε να πορευτούμε προς την πλήρη υποταγή και έτσι πρέπει στο τέλος να γίνουμε «πρόβατα επί σφαγή», χωρίς φυσικά αυτό το τελευταίο να το ομολογούν φανερά. Αλήθεια, ήταν θέλημα Θεού να καούν τα Σόδομα και τα Γόμορρα, ή έτσι έγινε γιατί δεν βρέθηκαν ούτε πέντε «καθαροί» και άσπιλοι ;
Το πιο θλιβερό είναι όσοι επηρεάζουν πνευματικά ένα κόσμο, να τον καθοδηγούν στην αδράνεια, στην παθητικότητα, στην αποχή από κάθε αντίσταση στην καταστροφή, κηρύττοντας μάλιστα πως αυτός είναι ο «ορθός δρόμος» για ένα πιστό χριστιανό και για ένα αληθινό πατριώτη. Θλιβερό παράδειγμα η ιεραρχία που σε άλλες, πολύ δυσκολότερες εποχές, ήταν το προπύργιο της αντίστασης κατά του αφανισμού του γένους. Σήμερα άφωνοι, άλαλοι, παρακολουθούν σαν ανίκανοι θεατές τις εξελίξεις και κοιτάζουν «αλλού», σαν να μην βλέπουν τίποτα, σαν να μην αισθάνονται την «θύελλα» και την «λαίλαπα» της Νέας Τάξης. Είναι μεγάλη ευθύνη να είσαι ποιμένας, αλλά η ευθύνη αυτή γίνεται πολύ μεγαλύτερη σε περιόδους που όλοι οι εχθροί λυσσομανούν καθώς βρήκαν τις «κερκόπορτες» ανοιχτές και λεηλατούν ότι απέμεινε από μια πατρίδα που κάποτε ήταν αληθινός Φάρος. Είναι μεγάλη ευθύνη σε περιόδους «πολεμικής αναμέτρησης», να καθοδηγείς ένα ποίμνιο που λαχταρά να «αναπνεύσει», όταν ακόμα και τον αέρα του τον έχουν φορολογήσει. Είναι μεγάλη ευθύνη να μην κρύβονται πίσω από φανταχτερές τελετές, χρυσοποίκιλτα άμφια, απομονωμένα κελιά, όταν γύρω τους η πατρίδα χάνεται, όταν η Ορθοδοξία καταλύεται, όταν όλα όσα είχαν κρατήσει στην ζωή αυτόν τον τόπο πυρπολούνται από τους ίδιους τους φύλακες τους, από τους ίδιους τους άρχοντες αυτού του τόπου. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός μας έδειξε τον «δρόμο». Είναι τέλος μεγάλη ευθύνη και στο ίδιο το ποίμνιο να σταματήσει να είναι άβουλο κοπάδι και να «μαστιγώσει», όπως γίνονταν στην μεγάλη Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, τους ίδιους τους άρχοντες του, τους ποιμένες του, όταν αυτοί παρεκτρέπονταν και γίνονται όργανα του «έξω από εδώ».
Σήμερα χωρίς καμία αμφιβολία έχουμε «πόλεμο». Για πολλούς ακόμα πιο οδυνηρό από τους πολέμους που γνώρισαν οι παππούδες μας, γιατί σήμερα ο πόλεμος, εκτός από την επιβίωση μας, είναι στο νου και στις καρδιές μας. Αυτές θέλουν να κατακτήσουν, να υποτάξουν, να τις μετατρέψουν σε πειθήνια όργανα της καταστροφής μας. Εμείς θα μείνουμε αδρανείς, η θα ακούσουμε τις συνειδήσεις μας που «καρδιοχτυπούν» ;; Θα συνεχίσουμε να «μιλάμε», ή θα γίνουμε και εμείς συνοδοιπόροι της μεγάλης υποκρισίας, με το αντίτιμο της δικής μας «σωτηρίας», βλέπε απώλειας ;
Ω μη γένοιτο!


ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

ΠΗΓΗ

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2014

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ (ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ)

«Ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα» 

Τό μεγάλο δεῖπνο τοῦ Θεοῦ γιά τό ὁποῖο μᾶς μιλά τό ἱερό Εὐαγγέλιο εἶναι μία αἰωνία πνευματική εὐτυχία. Εἶναι τό δεῖπνο τῆς Βασιλείας πού παραθέτει ὁ Θεός σ’ ἐκείνους πού

ἀποδέχτηκαν τήν πρόσκλησή του καί στό ὁποῖο ἐπιφυλάσσει τήν εὐφροσύνη τῆς συνδιαγωγῆς μέ τήν Παναγία Τριάδα.

Οἱ σημερινοί καλεσμένοι, ὅμως, τούς ὁποίους διάλεξε ὁ Ἰησοῦς μεταξύ ὅλων τῶν ἀνθρώπων, δέν ἀπάντησαν. Μέ ὑπεροψία ἀρνήθηκαν, γύρισαν τό κεφάλι, προτίμησαν τίς πρόσκαιρες ἡδονές τῆς ζωῆς ἀπό τήν χαρά τῆς αἰωνιότητος. Τότε ὁ μεγάλος οἰκοδεσπότης ἐκάλεσε πόρνες στή θέση τῶν σοφῶν, ζητιάνους στή θέση τῶν πλουσίων, ἁμαρτωλούς στή θέση τῶν φαρισαίων καί ἐγέμισε τίς θέσεις τοῦ δείπνου.

Ἡ παραβολή τοῦ μεγάλου δείπνου δέν ἀφοροῦσε μόνο τούς ἀκροατές τοῦ Ἰησοῦ πού μέ ψυχρότητα καί ὑπεροψία ἄκουγαν τήν πρόσκλησή του γιά σωτηρία. Ἀφορᾶ καί τούς συγχρόνους χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι καθημερινά δέχονται τήν πρόσκληση τῆς Ἐκκλησίας γιά σωτηρία καί συγκεκριμένα γιά τή συμμετοχή τους στό μυστικό τραπέζι τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Οἱ μέρες πού πλησιάζουν μᾶς καλοῦν νά παρακαθήσουμε στό δεῖπνο πού παραθέτει ὁ Κύριος, ἄν θέλουμε νά ζήσουμε τό πραγματικό νόημα τῶν Χριστουγέννων. Χριστούγεννα χωρίς Χριστό δέν νοοῦνται. Χριστούγεννα χωρίς Θεία Κοινωνία δέν διαφέρουν ἀπό τίς ἄλλες μέρες τοῦ χρόνου. Δέν θά ζήσουμε τό νόημα τῶν Χριστουγέννων μέ τό στόλισμα τοῦ δένδρου, ἄν προηγουμένως δέν κοσμίσουμε τήν ψυχή μας καί δέν τήν ἑτοιμάσουμε νά παρακαθήσει στό μεγάλο δεῖπνο τῆς Θείας Λειτουργίας. Καί ὄχι μόνο τίς ἡμέρες αὐτές, ἀλλά τακτικά κάθε Κυριακή καί σέ κάθε ἑορτή μᾶς καλεῖ ἡ Ἐκκλησία στό μυστήριο τῆς Θείας Λειτουργίας. 

Ἐμεῖς τί ἀπάντηση δίνουμε στήν πρόσκληση τοῦ Θεοῦ;

Οἱ λόγοι γιά τούς ὁποίους ἀρνήθηκαν τήν πρόσκληση τοῦ οἰκοδεσπότου οἱ ἄνθρωποι τῆς παραβολῆς ἦταν γελοῖοι. Ὁ πρῶτος ἰσχυρίσθηκε, ὅτι ἀγόρασε καινούριο ἀγρό καί ἔπρεπε νά πάει νά τόν ἰδεῖ. «Ἀγρόν ἠγόρασα καί ἔχω ἀνάγκην ἐξελθεῖν καί ἰδεῖν αὐτόν». Περίεργη ἡ ἀπάντησή του. Λές καί θά ἔφευγε τό χωράφι καί δέν θά μποροῦσε ἀργότερα νά τό ἰδεῖ. Ὁ δεύτερος εἶχε κάνει ἀγορά βοῶν καί ἤθελε νά τά δοκιμάσει. «Ζεύγη βοῶν ἠγόρασα πέντε, καί πορεύομαι δοκιμάσαι αὐτά». Χονδροειδής ἡ δικαιολογία καί ἀστήρικτη, ἀφοῦ θά μποροῦσε μετά τό δεῖπνο νά τά δοκιμάσει. Ὁ τρίτος, σάν τόν Ἀδάμ μετά τήν πτώση, χρησιμοποίησε τή γυναίκα του σάν δικαιολογία τῆς ἀρνήσεώς του. «Γυναῖκα ἔγημα καί διά τοῦτο οὐ δύναμαι ἐλθεῖν». Δέν σκέφθηκε, ὅτι τή γυναίκα θά τήν εἶχε μέχρι νά πεθάνει, ἐνῶ τήν εὐκαιρία τοῦ μεγάλου δείπνου δέν θά τήν ξανάβρισκε.

Καί οἱ τρεῖς πού περιφρόνησαν τή θεϊκή πρόσκληση ἦταν ἄνθρωποι μέ στενή καρδιά καί μικρό μυαλό. Ὁ ἐγωϊσμός τούς ἐτύφλωσε, ὥστε νά μήν μπορέσουν νά δοῦν τό πνευματικό συμφέρον τους. Ἔμειναν ἁλυσοδεμένοι στίς ψευτοχαρές τῆς ζωῆς καί ἀρνήθηκαν τήν αἰώνια χαρά, τήν ὁποία ἀπήλαυσαν «οἱ πτωχοί καί ἀνάπηροι καί χωλοί καί τυφλοί» πού στήν φωνή τοῦ Θεοῦ ὑπήκουσαν μέ ταπεινοφροσύνη.

Οἱ τρεῖς ἀρνητές ἔχουν καί στίς μέρες μας πολλούς μιμητές. Στήν πρόσκληση τῆς κυριακάτικης καμπάνας μέ τόν ἴδιο τρόπο ἀρνοῦνται ὅσοι δέν θέλουν νά παρακαθήσουν στό μυστικό τραπέζι πού παραθέτει ὁ Θεός στούς πιστούς του. Χαρακτηριστικό γνώρισμα ὅλων εἶναι ἡ ἀδιαφορία γιά ὅσα τελεσιουργοῦνται ἐκεῖ καί ἡ περιφρόνηση τῆς προσκλήσεως τοῦ Θεοῦ.

Ἡ φράση «ἀγρόν ἠγόρασα» ἐπεκράτησε καί στήν καθημερινή φρασεολογία νά σημαίνει τήν ἀδιαφορία. Σέ δικούς τους κόσμους ζοῦν οἱ περισσότεροι ἀδελφοί μας χριστιανοί. Κάθε Κυριακή δονεῖται ἡ ἀτμόσφαιρα ἀπό τίς γλυκύφθογγες κωδωνοκρουσίες τῶν Ἐκκλησιῶν κι ἐκεῖνοι μακάρια ναρκωμένοι στό κρεβάτι ἀναπαύουν τήν καταπονεμένη ἀπό τήν νυχτερινή διασκέδαση σάρκα τους. Ἄλλοι τρέχουν μέ ἄγχος νά συνεχίσουν τήν ἐργασία τους, ἄλλοι μέ τήν οἰκογένειά τους φεύγουν στήν ἐξοχή κι ἄν κανείς τούς ὑπενθυμίσει τό χρέος τοῦ ἐκκλησιασμοῦ θά πάρει τήν ἴδια ἀπάντηση πού ἔδωσαν οἱ προσκεκλημένοι τῆς παραβολής: «ἐρωτῶ σε, ἔχε μέ παρατημένον», «παράτα με, ἄσε με ἥσυχο, μή μέ ζαλίζεις μ’ αὐτά». Περιφρονοῦν τήν Ἐκκλησία καί εἰρωνικά λένε, ὅτι εἶναι γιά τούς γέρους καί τούς «καθυστερημένους». Ἡ βιασύνη τῆς νευρικῆς τεχνολογικῆς ἐποχῆς τούς δημιουργεῖ ἕνα νέφος ἀπό καυσαέρια, πού πλακώνει τή σκέψη καί τήν καρδιά καί δέν τούς ἀφήνει νά χαροῦν τό φῶς καί τή ζωογόνο πνοή τῆς Θείας Λατρείας.


Η Θεία Λειτουργία εἶναι μία πράξη τοῦ λαοῦ καί τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἕνα ἔργο, στό ὁποῖο συμμετέχει καί ὁ Θεός καί ὁ λαός. Μέσα στή Θεία Λειτουργία συνεχίζεται τό ἔργο τῆς οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Ξαναγεννιέται, ξανασταυρώνεται καί πάλι ἀνίσταται ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ὅπως στό Μυστικό Δεῖπνο ἔτσι κι ἐδῶ μεταβάλλεται τό ψωμί σέ Σῶμα Χριστοῦ καί τό κρασί σέ αἷμα Χριστοῦ. Κατέρχεται τό Ἅγιο Πνεῦμα, ὅπως τήν Πεντηκοστή, καί ἑνώνεται ἡ γῆ μέ τόν οὐρανό. Ἡ παρουσία τῆς ἁγίας Τριάδος καί ὁλόκληρου τοῦ οὐράνιου πνευματικοῦ κόσμου εἶναι βεβαία. Δίπλα μας στέκουν ἄγγελοι καί μαζί μέ μᾶς διακονοῦν στό μυστήριο τῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ. Κατά τήν ὥρα τῆς Θείας Λειτουργίας ἡ Ἐκκλησία γίνεται οὐρανός καί ἐμεῖς μέ τήν μετάληψη τῶν Ἀχράντων Μυστήριων γινόμαστε σύσσωμοι καί σύναιμοι Χριστοῦ. Μέσα σέ μία ὥρα ζοῦμε τά αἰώνια μυστήρια τοῦ Θεοῦ καί μεταφερόμαστε στόν οὐρανό. Μέ τή θεία Χάρη εἰρηνεύουμε ἐσωτερικά, λύνουμε τά προβλήματα πού μᾶς ἀπασχολοῦν, παίρνουμε δυνάμεις γιά τόν ἀγῶνα τῆς ζωῆς καί φεύγουμε ἀνακαινισμένοι, αἰσιόδοξοι καί χαριτωμένοι. Ἄν κανείς μᾶς ὑποδείξει ἕνα τρόπο νά μείνουμε ἀθάνατοι, πάντα χαρούμενοι καί γαληνεμένοι, δέν θά εἶναι ἀνοησία μας νά τόν ἀποποιηθοῦμε; Ἄν μᾶς προσφέρουν ἕνα φάρμακο πού μᾶς κάνει θεούς, δέν θά εἶναι μωρία νά τό περιφρονήσουμε; Ὁ οἰκοδεσπότης τοῦ σύμπαντός μᾶς προσφέρει καί τόν τρόπο καί τό φάρμακο. Εἶναι τό μέγα δεῖπνον, ἡ Θεία Λειτουργία, στό ἱερό τραπέζι τῆς ὁποίας παρατίθεται τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ «τό ὑπέρ «ἡμῶν κλώμενον καί διαδιδόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν». Μέ τό φάρμακο τῆς ἀθανασίας καταφλέγεται κάθε ἀκαθαρσία, μεταμορφώνεται ἡ καθημερινότητα, ὁ κόσμος γίνεται Ἐκκλησία καί ἡ ζωή ὑψώνεται ἀπό τό βιολογικό ἐπίπεδο τῆς συνυπάρξεως ἀτόμων σέ μία κοινωνία ἀγάπης.


ΠΗΓΗ

ΤΟ ΚΟΡΑΝΙ "ΒΙΒΛΙΟ ΕΙΡΗΝΗΣ" ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟ

Ο αιρεσιάρχης πάπας κατά την επιστροφή του από την Τουρκία στην Ρώμη, απεκάλεσε το Κοράνι "ένα βοβλίον εἰρήνης". Τὸ Κοράνιο ἀμφισβητεί τὸν Χριστὸν ὡς Θεὸν καὶ διδάσκει
τὸν ἱερὸν πόλεμον ἐναντίον τῶν ἀπίστων. Μὲ ὁδηγὸ τὰς ἐντολὰς τοῦ Κορανίου οἱ τζιχαντισταὶ
ἐκδιώκουν, ἀτιμάζουν γυναίκεςς, πωλοῦν ὡς σκλάβας ἀνήλικα κορίτσοια ἢ τα ἔχουν γιὰ τὴν ἐκπλήρωση τῶν γενετησίων ἐπιθυμιῶν τους, ἐκριζώνουν ἀπὸ τις πατρογονικὰς ἑστίες τους, τοὺς Χριστιανοὺς τῆς Μεσοποταμίας, σφάζουν τοὺς Χριστιανικοὺς πληθυσμούς. Ἀλλὰ καὶ σε πολιτισμένα ἰσλαμικὰ κράτη παραβιάζονται τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα τῶν γυναικῶν στο ὄνομα τῆς Ἰσλαμικῆς θρησκείας, ἐπιτρέπεται ἡ πολυγαμία καὶ τὸ οἰκογενειακὸν δίκαιον ὑπάγεται (ὄχι εἰς τὰ πολιτικὰ - ποινικὰ δικαστήρια) αλλά στὸν τοπικὸ Μουφτή. (Αὐτὸ συμβαίνει καὶ στην Θρά-
κην). Μικρή ὅμως σημασία ἔχουν αὐτὰ τὰ ζητήματα γιὰ θρησκευτικοὺς ἡγέτες όπως εἶναι ὁ Πάπας, ὅταν αἱ δυνάμεις τῆς παγκοσμιοποιήσεως καὶ τῆς Νέας Ἐποχῆς τὸν προετοιμάζουν γιὰ παγκόσμιο θρησκευτικὸ ἡγέτη. Ἄλλωστε ὁ Παπισμὸς (ὅπως καὶ οἱ οἰκουμενισταί - φιλοπαπικοὶ Ἀρχιε-
ρεῖς τῆς Ἐκκλησίας μας) διακηρύσσει ὅτι είμαστε ὅλοι τέκνα τοῦ ἰδίου Θεοῦ. 

Δόγμα τὸ ὁποῖο δὲν ἀποδέχονται οἱ Ὀρθόδοξοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, διότι ἐὰν τὸ ἀπεδέχοντο τότε θὰ εἴχαμε τὴν ἐξίσωση τοῦ Χριστοῦ μὲ τὸν Ἀλλάχ, μὲ τὸν Βούδαν, τὸν Κομφούκιον κλπ.

ΠΗΓΗ: Ορθόδοξος Τύπος 5 Δεκεμβρίου

ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ: "ΠΑΤΡΙΣ, ΘΡΗΣΚΕΙΑ, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ"



7 στους 10 νέους δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν χωρίς την βοήθεια της Οικογένειας, στην Ελλάδα του μνημονίου!
Καταλάβατε την φράση της έρευνας; Δεν θα ΕΠΙΒΙΩΝΑΝ. Δεν μιλά για καλοπέραση αλλά για επιβίωση, που δεν θα ήταν δυνατή χωρίς την Ελληνική Οικογένεια.
500,000 Έλληνες, σιτίζονται ή βοηθούνται τακτικά και περιστασιακά στα συσσίτια της Εκκλησίας. Της Ορθόδοξης, Ελληνικής εκκλησίας. Αντιλαμβάνεστε το νούμερο; Μισό εκ. Έλληνες, πενταπλάσιος αριθμός από ότι το 2009.
Οικογένεια και Θρησκεία, είναι οι δύο θεσμοί, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, που κρατούν όρθια την Πατρίδα απέναντι στην εθνοκτόνο πολιτική.

Πατρίδα, Θρησκεία, Οικογένεια, απέναντι στην εθνοκτόνο πολιτική που εξύφανε ένας θεσμός απάτριδων.
 
Πατρίδα, Θρησκεία, Οικογένεια, το τρίπτυχο που κακοποιήθηκε από τους ανθέλληνες, για να εκχωρήσουν κομμάτια του Ελληνισμού στα αφεντικά και χρηματοδότες τους. 
Ποιό είναι το μοναδικό ανάχωμα απέναντι στον άπατρι απατεώνα που πουλά Ελλάδα, κοινωνία και γειτονιά για να γεμίσει την κοιλάρα και τους λογαριασμούς του; Μα φυσικά ο άδολος πατριώτης. Αυτός που θα σηκώσει ανάστημα και θα πει: Όχι, δεν θέλω την μίζα σου. Δεν πουλάω την πατρίδα μου, τον συμπολίτη μου, τα παιδιά μας!
Και έρχονται τώρα τα γεγονότα μέσα στο άθλιο δημιούργημα πατριδοκάπηλων και απάτριδων για να τους ισοπεδώσουν. 
 
Πατρίδα, Θρησκεία, Οικογένεια απέναντι στους σχεδιασμούς του ντόπιου απατεώνα και του παγκόσμιου τοκογλύφου. Οχι μόνον τώρα, αλλά πάντα! Διότι μιλάμε για την Ελληνική πατρίδα, την Ελληνική Θρησκεία, την Ελληνική οικογένεια, το αιώνιο ανάχωμα στον Αττίλα, τον Ούνο, τον ιμπεριαλιστή, το Vulture Fund.
Ο Ελληνισμός σφυρηλάτησε τον κώδικα του ανθρωποκεντρικού πολιτισμού που ενέπνευσε το δίκαιο, την αλληλεγγύη, την αντίσταση των Γηγενών της Μητέρας Γης απέναντι στους εισβολείς, τους απατεώνες, τους γενοκτόνους.
Το μετερίζι του Γεωργού που τιμούσε το κομμάτι της Γης με θρησκευτική ευλάβεια και έφτιαχνε πολιτισμούς, απέναντι στον λύκο της Εργενεκόν και τον Ούνο «Άρειο» που θεωρούσε ότι η Μητέρα Γη του ανήκει.
Τον Ελληνισμό που για πρώτη φορά στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους δημιούργησε την έννοια του Δικαίου, ως ασπίδα στην ασυδοσία του Ισχυρού. Που για πρώτη φορά εισήγαγε την προστασία του κοινωνικά αδύναμου, της γυναίκας, του παιδιού, προστασία που ακόμα και σήμερα διαχωρίζει τον πολιτισμό από την βαρβαρότητα. Σήμερα που οι Σόιμπλε και οι Εμίρηδες σκοτώνουν τον φτωχό, ακρωτηριάζουν τον αδύναμο, πωλούν γυναίκες και παιδιά στα σκλαβοπάζαρα.
 
Για αυτή την Πατρίδα μιλάμε. Πατρίδα που σκεπάζει κάθε ψυχή που διψά για δικαιοσύνη και λευτεριά.
 
Για αυτή την Θρησκεία μιλάμε. Την σμιλεμένη με το Ελληνικό πνεύμα Ορθόδοξη Πίστη. Αυτή που κάλεσε με τον λόγο, όχι με το ξίφος. Που μοίρασε ευλογία όχι ευλογιά στους λαούς για να προσηλυτίσει. Αυτή που είπε για την Αληθεια που θα μας απελευθερώσει, όταν οι άλλοι υποδούλωναν με το ψέμμα.
 
Για αυτή την Οικογένεια μιλάμε. Την Ελληνική. Την οικογένεια που αγκάλιαζε τους ήρωες και εξοστράκιζε τους προδότες με το «‘Η ταν ή επι τας». Την οικογένεια του Ζαλόγγου, των κρυφών σχολιών και της Αντίστασης. Την μάνα ως Γοργώ, ως Δέσπω, ως Λέλα Καραγιάννη που γεννούσε Λεωνίδες. Όχι την μπάσταρδη, κοτζαμπάσικη, γερμανοπροσκυνημένη που γεννούσε δοσιλόγους, διαχρονικά τσιράκια των κατακτητών.
Την Ελληνική οικογένεια που σήμερα, εξασφαλίζει την επιβίωση του Έθνους απέναντι σε ένα εθνοκτόνο κράτος.
 
Τι σύμπτωση που όλοι αυτοί βίασαν το «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια» με τον δικό τους τρόπο... Ήξεραν πολύ καλά τι έπρεπε να τρέμουν. 
 
Αυτό που όλοι εμείς οφείλουμε να προασπίσουμε, αυτό που πρέπει να μεταλαμπαδεύσουμε ως μοναδική λύση για την Ελλάδα, ως μοναδική ελπίδα για την ανθρωπότητα.
 
Καλή Λευτεριά.
 

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

ΣΧΙΣΜΑ;;;; ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;;;;

Την ώρα που γίνονται ΠΑΡΑΝΟΜΑ συλλείτουργα (κατεδάφιση της ορθοδοξίας;), την ώρα που ο κόσμος παραμένει ΑΝΕΝΗΜΕΡΩΤΟΣ (η έσχατη προδοσία της πίστης σου ορθόδοξε χριστιανέ συντελείται...), την ώρα που
ελάχιστοι ιερείς και αρχιερείς παίρνουν θέση (είναι αδιανόητο η ιεραρχία να σιωπά ή να συμπορεύεται με την αίρεση αντί να εξεγείρει τους πιστούς...), διεγείρει πολλά ερωτήματα η επιλογή του οικουμενικού πατριάρχη να κάνει ανοίγματα με την παπική εκκλησία....

Δικαίως από στόματα πολλών ακούγεται η λέξη ΣΧΙΣΜΑ.
Αν λάβουμε υπόψιν σοβαρά κείμενα, μήπως τελικά οδηγηθούμε σ' ένα ΣΧΙΣΜΑ;;;

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ σε επόμενη ανάρτησή μας...

ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ "ΙΕΡΕΣ" ΚΟΥΚΛΕΣ...

Το έχουμε ξαναγράψει: Ένας τρόπος αντιχριστιανικού αγώνα είναι και ο εξευτελισμός των ιερών και οσίων της πίστεως μας. Ευτελίζοντας τα ιερά πρόσωπα υποβαθμίζουν την αξία τους και έτσι
είναι εύκολο να παραμεριστούν! Ως και σε παιδικές κούκλες "μεταμόρφωσαν" τον Χριστό και την Παναγία μας! Οι αγαπημένες κούκλες των παιδιών "Μπάρμπι" "μεταμορφώθηκε" σε Παναγία και ο ¨Μπεν" σε Χριστό! Την αισχρή και ανίερη αυτή ιδέα είχε ένας επιχειρηματίας στην Αργεντινή, η οποία ξεσήκωσε σάλο από τις θρησκευτικές οργανώσεις της χώρας του. Παρ' όλα αυτά όμως, οι βλάσφημες κούκλες κατάκλεισαν τα καταστήματα και έγιναν ανάρπαστες. Ταυτόχρονα διοργάνωσαν και έκθεση "ιερών κουκλών" στο Μπουένος Άιρες, όπου εκτέθηκαν κούκλες με τις μορφές ιερών προσώπων και άλλων θρησκειών, ο Βούδας, η θεά Κάλι των ινδουιστών και η Παρθένος της Γουαδελούπης, προστάτιδα των Μεξικανών, ήταν μεταξύ των 33 έργων της Μαριανέλα και του Πούλ των δύο καλλιτεχνών από το Ροσάριο, που εμπνεύστηκαν από την Μπάρμπι και τον σύντροφό της τον Κεν, για να παρουσιάσουν τις "κούκλες - θεότητες". 
(Πηγή: Τα Νέα).

Είναι ευνόητο πως είναι διπλός ο στόχος τους.

Πρώτον να κάνουν την πίστη μας στα μάτια των παιδιών παιχνίδι και δεύτερον να εμπεδώσουν στα αθώα παιδιά τον θρησκευτικό συγκριτισμό, να πιστέψουν πως οι "θεοί" όλων των θρησκειών είναι ίδιοι και εξίσου "καλοί".

Μόνο τον Μωάμεθ δεν τόλμησαν να κάνουν κούκλα.


Πηγή: Ορθόδοξος Τύπος 5 Δεκεμβρίου

ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ


Ένας από τους πιο όμορφους Ναούς των Επτανήσων, αυτός του Αγίου Σπυρίδωνα στην Κέρκυρα είναι πλέον διαθέσιμος σε όλους τους χρήστες του διαδικτύου που μέσω της τεχνολογίας μπορούν να τον επισκεφθούν εικονικά.
Ο Ναός στον οποίο φυλάσσεται η λάρνακα με το σώμα του Αγίου Σπυρίδωνα είναι ένα από τα σημαντικότερα σημεία αναφοράς της Κέρκυρας και δέχεται κάθε χρόνο χιλιάδες επισκέπτες απ’ ολόκληρο τον κόσμο.

Χτίστηκε το 1589, με τη μορφή μιας μονόχωρης Επτανησιακής Βασιλικής. Παρόλο ο εξωτερικός της διάκοσμος είναι ιδιαίτερα λιτός, το εσωτερικό του ναού, είναι πλούσιο σε διακόσμηση, με ιδιαίτερα εντυπωσιακό τέμπλο του 1864 από μάρμαρο Πάρου.

Οι εξίσου αξιόλογες εικόνες του τέμπλου είναι έργα του Κερκυραίου ζωγράφου Σπύρου Προσαλέντη. Η περίφημη «ουρανία» του ναού είναι χωρισμένη σε 17 τμήματα με χρυσά πλαίσια, ζωγραφισμένα αρχικά από το σπουδαίο Κερκυραίο ζωγράφο, Παναγιώτη Δοξαρά, το 1727.
Οι αρχικές εικόνες ωστόσο δεν κατάφεραν να επιβιώσουν λόγω της υγρασίας. Στα μέσα του 19ου αιώνα και συγκεκριμένα το 1852, η «ουρανία» αποκαταστάθηκε και επανέκτησε χρώμα και ζωντάνια από τα χέρια του ζωγράφου Νικόλαου Ασπιώτη.
Ανάμεσα στα πολλά αφιερώματα που δέχεται κάθε χρόνο ο προστάτης του νησιού Άγιος Σπυρίδωνας, διακρίνονται δύο μεγάλα καντήλια που αφιερώθηκαν το 1716, το έτος που γλίτωσαν οι κάτοικοι του νησιού από τους Τούρκους με τη βοήθειά του.
Η Λάρνακα και το Ιερό Λείψανο του Αγίου Σπυρίδωνα
Η Λάρνακα, στην οποία τοποθετήθηκε το Ιερό Λείψανο του Αγίου Σπυρίδωνα, κατασκευάστηκε στη Βιέννη το 1867. Το Ιερό Λείψανο του Αγίου παρέμεινε στην Κύπρο για τριακόσια περίπου χρόνια μετά το θάνατο του, ενώ περίπου στο τέλος του 7ου αιώνα μ.Χ. μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη λόγω των Αραβικών επιδρομών κατά της Κύπρου.
Το 1456, τρία χρόνια μετά την άλωση της Πόλης από τους Τούρκους, ο ιερέας Γρηγόριος Πολύευκτος μετέφερε το Ιερό Λείψανο του Αγίου μαζί με το Σκήνωμα της Αγίας Θεοδώρας της Αυγούστας στην Ήπειρο και από εκεί στην Κέρκυρα.


Η ιστορία της Κέρκυρας είναι βαθιά συνδεδεμένη με τον Άγιο Σπυρίδωνα. Μερικά από τα θαύματα του, όπως η σωτηρία των κατοίκων από λιμό, η απομάκρυνση των Τούρκων που πολιορκούσαν το νησί το 1716, η απαλλαγή του νησιού από την επιδημία της πανούκλας το 1629 και 1673, αποδείχθηκαν σωτήρια για το νησί.
Ο λαός της Κέρκυρας τιμά τον πολιούχο της μεγαλοπρεπώς με λιτανείες, πολλές φορές στη διάρκεια του έτους: στις 11 Αυγούστου όπου γιορτάζεται η σωτηρία του νησιού από την πολιορκία των Τούρκων το 1716, στις 12 Δεκεμβρίου που γιορτάζεται η μνήμη του Αγίου, την πρώτη Κυριακή του Νοέμβρη και την Κυριακή των Βαΐων για την απαλλαγή του νησιού από την επιδημία της πανούκλας αντίστοιχα το 1629 και 1673 και το Μεγάλο Σάββατο για τη σωτηρία των κατοίκων από λιμό.
 
Περιηγηθείτε εικονικά στον Ιερό Ναό ΕΔΩ
 
Σοφία Ντρέκου
 

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2014

Ο ΑΜΦΙΣΒΗΤΙΑΣ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΕΠΙΤΙΜΟΣ ΔΙΔΑΚΤΟΡΑΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ

“Σεισμό” έχει προκαλέσει η αναγόρευση του Γερμανού ιστορικού Χάινς Ρίχτερ σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Κρήτης. Είναι προσβολή και πρόκληση στις θυσίες ενός λαού με τόσα θύματα, είπε ο
Στέλιος Περράκης καθηγητής διεθνών και ευρωπαϊκών θεσμών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Στο βιβλίο του ο Γερμανός καθηγητής υιοθετεί την άποψη ότι οι άτακτοι Κρήτες που έλαβαν τα όπλα κατά των μονάδων εισβολής (αλεξιπτωτιστές, Ορεινοί Κυνηγοί) μεταχειρίστηκαν «βάναυσες» και «βάρβαρες» πρακτικές σε βάρος Γερμανών τραυματιών, αιχμαλώτων ή και νεκρών «παραβιάζοντας το Δίκαιο του Πολέμου».

Για το ίδιο θέμα έστειλε επιστολή στον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Κρήτης, το ΔΣ της Ακαδημίας Στρατηγικών Αναλύσεων. Αναλυτικά η επιστολή:

“Αξιότιμε Κύριε Πρύτανη,

Με έκπληξη πληροφορηθήκαμε από τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο την απόφαση του Πανεπιστημίου Κρήτης να ανακηρύξει επίτιμο Διδάκτορα του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης, τον Γερμανό ιστορικό συγγραφέα Heinz Richter, απόφαση που ήδη υλοποιήθηκε.

Η έκπληξη οφείλεται στο γεγονός ότι ο εν λόγω συγγραφέας, στο βιβλίο του “Operation Merkur: Die Eroberung der Insel Kreta im Mai 1941” προβαίνει σε χαρακτηρισμούς και εκτιμήσεις σχετικά με την Μάχη της Κρήτης οι οποίες προσβάλλουν τόσο την διεθνώς αναγνωρισμένη ιστορική πραγματικότητα, όσο και το εθνικό αίσθημα όχι μόνο των Κρητών αλλά κάθε Έλληνα.

Συγκεκριμένα, ο Heinz Richter: 


Χαρακτηρίζει την εισβολή των Γερμανών αλεξιπτωτιστών στην Κρήτη ως «ιπποτική και δίκαιη» (άραγε εις αντίτιμο τίνος πράγματος κρίνεται το «δίκαιο»;).
Υποβαθμίζει τη σημασία του Κρητικού αγώνα στην έκβαση του Πολέμου στη 
Ρωσία.
Το χειρότερο, επιδιώκει να δικαιολογήσει τα εγκλήματα των γερμανικών δυνάμεων κατοχής στην Κρήτη τα οποία θεωρεί ότι «ήταν ένα μέσον για να αποφευχθούν χειρότερα αντίποινα» (!!!) ενώ προ διετίας, επίσης στην Κρήτη, είχε αναφερθεί στις «βαναυσότητες των Κρητών κατά των Γερμανών» (!). 
Ο επίτιμος Αρχηγός του ΓΕΕΘΑ Στρατηγός Μανούσος Παραγιουδάκης έχει ήδη παρέμβει με επιστολή του προς εσάς αλλά και δημοσίως, χωρίς ωστόσο (καθόσον γνωρίζουμε) να λάβει απάντηση. Διαμαρτυρίες έντονες δεχθήκατε και από το σύνολο της κρητικής κοινωνίας και όχι μόνον. Παρά ταύτα προγραμματίσατε την σχετική τελετή ανακήρυξης πλην ανεπιτυχώς, εξαιτίας της συνολικής αντίδρασης της κοινωνίας της Κρήτης.

Τα ιστορικά δεδομένα είναι επίπονη και μακρόχρονη διαδικασία που συμβαίνει σε πολλά επίπεδα ταυτόχρονα. Η κοινωνία και οι άνθρωποι με τους οποίους συνδέεται ένα ιστορικό γεγονός, συμμετέχουν στη διαδικασία σύνθεσης της ιστορικής αλήθειας και αποτελούν το ζωντανό της υπόβαθρο. Όταν αγνοείται ο ανθρώπινος παράγοντας η όποια ιστορική άποψη, από όπου και αν εκφέρεται, δεν ανταποκρίνεται στην καταγεγραμμένη στη συλλογική συνείδηση αλήθεια αλλά εξυπηρετεί μία αληθοφανή λογική που δεν είναι ικανή από μόνη της να διαστρέψει το καταγεγραμμένο στη συλλογική συνείδηση των ανθρώπων ιστορικό γεγονός. Η επιβράβευση του καταγράφοντας και μάλιστα από Ακαδημαϊκό φορέα μιας χώρας που υπέστη σοβαρές απώλειες σε έμψυχο και άψυχο υλικό, ως συνέπεια του γεγονότος, αφορά κάθε μέλος της ευρύτερης κοινότητας την οποία η στρέβλωση αυτή θίγει, είτε σε εθνικό είτε σε διεθνές επίπεδο.

Θα υποστηριχθεί ίσως ότι κάθε επιστήμονας είναι ελεύθερος να διατυπώνει επιστημονικές εκτιμήσεις και συμπεράσματα εφόσον αυτά προέρχονται από ανάλογη έ- ρευνα. Πράγματι έτσι είναι. Κανείς δεν υποστηρίζει ούτε την παρεμπόδιση της επιστημονικής έρευνας, ούτε – πολύ περισσότερο, φυσικά – την… απαγόρευση συγγραμμάτων! Εν προκειμένω όμως δεν κρίνεται το έργο του συγγραφέα, αλλά η απόφαση του Πανεπιστημίου Κρήτης να του απονεμηθεί επί τιμή ο ανώτερος πανεπιστημιακός τίτλος.

Είναι άλλο πράγμα το να διαβάζουμε ένα σύγγραμμα, ή ακόμη και να ακούμε τις απόψεις του ερευνητή ή και να συζητάμε μαζί του, εκθέτοντας τις απόψεις μας και άλλο πράγμα να τον τιμούμε. Το τελευταίο σημαίνει ότι αποδεχόμαστε τις απόψεις του ή ακόμα χειρότερα, ότι τον επιβραβεύουμε για την «προσφορά» του (!!!). Αντιλαμβάνεστε προφανώς ότι η πράξη αυτή του Πανεπιστημίου Κρήτης συνιστά κατ’ ελάχιστον έλλειψη στοιχειώδους ευπρέπειας προς την κοινωνία της Κρήτης, η οποία δικαίως νοιώθει υπερηφάνεια για τους αγώνες των προγόνων της αλλά και βαθύ πόνο για τα ειδεχθή εγκλήματα που διέπραξαν στη νήσο τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής. Πώς μπορεί να ανεχθεί την πρόκληση και προσβολή εκ μέρους σας;

Και κάτι ακόμα. Αν η τιμή προς κάποιο πρόσωπο προέρχεται από έναν ιδιωτικό φορέα ίσως να μην έχει και μεγάλη σημασία. Όταν όμως προέρχεται από δημόσιο κρατικό φορέα και μάλιστα ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα, αντιλαμβάνεστε ότι η σημασία του –ακόμα και σημειολογικά- είναι τεράστια. Πώς θα βλέπατε άραγε έναν τίτλο σε γερμανικό έντυπο: «Οι Κρητικοί αποδέχονται ως δίκαια και ιπποτική την απόβαση των γερμανικών δυνάμεων το 1941», χρησιμοποιώντας ως επιχείρημα ότι «το Πανεπιστήμιο Κρήτης αποδέχθηκε τις απόψεις αυτές τιμώντας τον Γερμανό ιστορικό συγγραφέα Χάϊνς Ρίχτερ»; Εκείνο όμως που μας εξέπληξε περισσότερο ήταν η συνέχεια. Η επιμονή σας να υλοποιήσετε την απόφασή σας παρά τις αντιδράσεις και κατά κάποιο τρόπο «εν κρυπτώ» . Ευλόγως αναρωτιέται κανείς, ποιες σκοπιμότητες εξυπηρετεί η επιμονή σας αυτή. Πρόκειται για ενέργεια εξαιρετικά προκλητική, μετά τα όσα προηγήθηκαν, η οποία προσβάλει το εθνικό συναίσθημα, καταρχήν των κατοίκων της νήσου που φιλοξενεί το Πανεπιστήμιό σας, ενέργεια που το αποκόπτει από την τοπική κοινωνία!

Η σημερινή πραγματικότητα που οικοδομείται στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ανοίγει διάπλατο τον ορίζοντα υπέρβασης των γεγονότων της εποχής εκείνης που πλήγωσαν βαθιά την Ευρώπη και την Ανθρωπότητα. Σκοπός της υπέρβασης είναι η συμφιλίωση μεταξύ όλων των ευρωπαϊκών εθνών. Όμως αυτή η συμφιλίωση για να είναι ουσιαστική και σταθερή, θα πρέπει να οικοδομείται επάνω στην ιστορική αλήθεια και μόνον.

Τόσο με την αναγνώριση και μνήμη όσων εγκλημάτων διαπράχθηκαν στο παρελθόν σε βάρος των εθνών και των πληθυσμών της Ανθρωπότητας, όσο και με την ειλικρινή και έμπρακτη μεταμέλεια όσων σχετίζονται με τη διάπραξη εκείνων των εγκλημάτων, και χάριν της μνήμης όσων ανθρώπων χάθηκαν εξαιτίας της διάπραξης τους, οι οποίοι ανέρχονται σε εκατομμύρια ζωές. Οι απόγονοι των θυμάτων εκείνων αποτελούν τον σημερινό ευρωπαϊκό πληθυσμό. Μεταξύ αυτού του πληθυσμού βρίσκονται στην πρώτη γραμμή οι Έλληνες, εν προκειμένω οι Κρήτες, οι πρόγονοι των οποίων πλήρωσαν αναλογικά το βαρύτερο ίσως κόστος.

Για τους λόγους που εκτέθηκαν παραπάνω σας καλούμε να ανακαλέσετε την απόφασή σας, κατανοώντας ότι αυτή αποτελεί πρόκληση και προσβάλλει το κοινό εθνικό αίσθημα.

Με τιμή
Για το Δ.Σ. της Ακαδημίας Στρατηγικών Αναλύσεων

Δρ Ιωάννης Παρίσης
Υποστράτηγος ε.α.
Διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης Πανεπιστημίου Κρήτης
Πρόεδρος Δ.Σ. της Ακαδημίας Στρατηγικών Αναλύσεων”

ΠΗΓΗ

ΣΧΟΛΙΟ Ι.Χ.Θ.Υ.Σ.: Αμφισβητείται η μάχη της Κρήτης; Συμφωνούμε με όσα έχει γράψει αυτός; Είναι ΝΤΡΟΠΗ για το ελληνικό πανεπιστήμιο!!! Όσα συγγράμματα όμως κι αν υπάρξουν δεν θα επιτρέψουμε σε καμμιά περίπτωση την παραχάραξη της ιστορίας μας!!! Γιατί η ιστορία μας γράφτηκε με αίμα και όχι με στυλό και μελάνι!!!! Ξέρετε ποια είναι η αλήθεια κύριε Heinz Richter; Ότι διακατέχεστε από το σύνδρομο της ήττας και αυτό δεν θα το ξεπεράσετε ΠΟΤΕ!!! Λίγα χρήματα μόνο θα σας επιφέρουν τα συγγράμματά σας, η φωνή η δική μας δεν θα πάψει ΠΟΤΕ, θα είμαστε εδώ και θα κρατάμε  Θερμοπύλες σε πείσμα ΟΛΩΝ των ανθελλήνων!!!

ΚΟΡΥΦΑΙΟ ΔΕΙΓΜΑ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ ΤΟΥ ΓΕΕΘΑ

Ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ κατέθεσε στεφάνι στη μνήμη των ναζί κατακτητών σε μια πρωτοφανή επίδειξη εθνικής υποτέλειας. Την Κυριακή 16 Νοεμβρίου η Γερμανική πρεσβεία οργάνωσε
εκδήλωση μνήμης στο στρατιωτικό νεκροταφείο των ναζί που σκοτώθηκαν στην ελληνική επικράτεια κατά τον πόλεμο και την κατοχή. Το συγκεκριμένο στρατιωτικό νεκροταφείο βρίσκεται σε ακατοίκητη περιοχή του Διονύσου και είναι ένα από τα δυο στρατιωτικά νεκροταφεία που υπάρχουν στον Ελλαδικό χώρο. Το άλλο βρίσκεται στο Μάλεμε. Στο νεκροταφείο του Διονύσου βρίσκονται 9.973 νεκροί στρατιώτες των ναζιστικών δυνάμεων κατοχής της Ελλάδας.

Τα προηγούμενα χρόνια οι εκδηλώσεις μνήμης στο νεκροταφείο φρόντιζαν να κρατούν ιδιαίτερα χαμηλό προφίλ σε κλειστό κύκλο και αφορούσαν κυρίως μνημόσυνα από συγγενείς των νεκρών. Βλέπετε το κοινό περί δικαίου αίσθημα των Ελλήνων, ήταν ακόμη ζωντανό. Οι μνήμες των....
σφαγών και των θυμάτων από τον ναζί κατακτητή, ήταν και παρέμεναν νωπές. Οι Έλληνες είχαν τα περισσότερα θύματα και τις μεγαλύτερες καταστροφές από τους ναζί από οποιαδήποτε άλλη κατεχόμενη χώρα στην Ευρώπη. Και χάρις στις κυβερνήσεις υποτέλειας της Ελλάδας οι νεκροί και οι θυσίες έχουν παραμείνει έως σήμερα ανεκπλήρωτες.

Το γιατί βέβαια παρέμειναν τα δυο αυτά στρατιωτικά νεκροταφεία των Γερμανών κατακτητών στο ελληνικό έδαφος, σχετίζεται πρωτίστως με πολιτικές σκοπιμότητες. Οι Γερμανοί ακόμη και με τους νεκρούς τους θέλησαν να διατηρήσουν την στρατιωτική τους παρουσία στην Ελλάδα. Οι παλιοί δοσίλογοι και συνεργάτες τους παρέμειναν στη διακυβέρνηση της Ελλάδας κι έτσι καταλήξαμε με τα Γερμανικά νεκροταφεία, ενώ δεν υπάρχει - τουλάχιστον επίσημα - στρατιωτικό νεκροταφείο ούτε των Ιταλών, ούτε των Βούλγαρων κατακτητών της ίδιας περιόδου. Τα μόνα άλλα νεκροταφεία ξένων στρατιωτών που υπάρχουν στο ελληνικό έδαφος είναι των συμμάχων.

Φέτος όμως η Γερμανική πρεσβεία θέλησε να κάνει στρατιωτικό και πολιτικό μνημόσυνο για τους νεκρούς στρατιώτες των ναζί. Ζήτησε μάλιστα από το Επιτελείο να σταλεί ορθόδοξος ιερέας για να τελέση επιμνημόσυνη δέηση με όλο το θρησκευτικό τυπικό. Έτσι κι έγινε. Στάλθηκε από το Επιτελείο στρατιωτικός ιερέας ο οποίος και πρωτοστάτησε στην όλη τελετή. Μάλιστα, με ρίγη συγκίνησης - όχι βέβαια εθνικής - τον κατέλαβαν όταν ο Γερμανός πρέσβης ζήτησε "συγνώμη" για τις θηριωδίες και τα εγκλήματα κατά του ελληνικού λαού, που επίσημα η Γερμανία δεν έχει αναγνωρίσει ακόμη.

Την έκπληξη όμως έκανε ο Μιχαήλ Κωσταράκος, αρχηγός του ΓΕΕΘΑ, ο οποίος όχι μόνο παραβρέθηκε στην τελετή, αλλά κατάθεσε στεφάνι στη μνήμη των ναζί στρατιωτών. Με τον τρόπο αυτό, προφανώς, ο κ. Κωσταράκος έδωσε τα διαπιστευτήριά του σ' εκείνους που φρόντισαν να αναδειχθεί σε νέο πρόεδρο της Στρατιωτικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μόλις τρεις ημέρες νωρίτερα. Βεβαίως, τον κ. Κωσταράκο δεν θα τον δείτε ποτέ σε αντίστοιχες εκδηλώσεις τιμής στην εθνική αντίσταση του ελληνικού λαού. Ούτε να καταθέτει στεφάνι σε μνημεία της εθνικής αντίστασης. Τέτοιες ευαισθησίες δεν διαθέτει. Άλλωστε το εθνόσημο που φέρει στη στολή του, είναι διακοσμητικό. Απ' ότι φαίνεται δεν σημαίνει τίποτε για τον ίδιο και τους επιτελείο των ενόπλων δυνάμεων.

Αυτή η πρωτοφανής ενέργεια, κορυφαίο δείγμα εθελοδουλείας και υποτέλειας, εντάσσεται στην προσπάθεια της επίσημης Γερμανίας να αποκαθάρει το παρελθόν της από το ναζιστικό στίγμα. Στη συγκεκριμένη εκδήλωση παραβρέθηκαν κι άλλοι ανώτεροι αξιωματικοί των ελληνικών(;) ενόπλων δυνάμεων, στρατιωτικοί ακόλουθοι των χωρών του ΝΑΤΟ, κοκ. Το μήνυμα είναι σαφές. Ο πόλεμος και η κατοχή δεν είχαν πολιτικό και ιδεολογικό περιεχόμενο. Δεν ήταν ένας πόλεμος λαϊκός, απελευθερωτικός εναντίον των ορδών του φασισμού και του ναζισμού, αλλά ένας διακρατικός πόλεμος με νικητές και ηττημένους. Κι έτσι στην εκδήλωση οι νικητές τιμούσαν του ηττημένους.

Ποιον ακριβώς αντιπροσώπευε ο κ. Κωσταράκος και οι επιτελείς του στην συγκεκριμένη εκδήλωση; Πάντως όχι την Ελλάδα και τους Έλληνες. Μόνο τους δοσίλογους στρατηγούς εκπροσωπούσαν που υπονόμευσαν την μαχητική διάθεση του στρατού και τελικά υπέγραψαν την συνθηκολόγηση των ελληνικών όπλων μπροστά στις χιτλερικές ορδές. Το λέμε αυτό γιατί μόνο αυτοί, μόνο οι δοσίλογοι στρατηγοί, αντιλήφθησαν τον πόλεμο ως διακρατικό κι όχι ως πατριωτικό και εθνικοαπελευθερωτικό, ως πόλεμο μέχρις εσχάτων του ελληνικού λαού.

Και μόνο η παρουσία του κ. Κωσταράκου δικαιώνει τη στάση της επίσημης Γερμανίας που ακόμη και σήμερα επιμένει ότι τα θύματα από τις θηριωδίες των ναζί κατακτητών ήταν "νόμιμες" ενέργειες ενάντια στην "παράνομη" αντίσταση του ελληνικού λαού. Γι' αυτό και αρνείται όχι μόνο να δικαιώσει τα αιτήματα για τις πολεμικές αποζημιώσεις και το κατοχικό αναγκαστικό δάνειο υπέρ των κατακτητών. Φανταστείτε ότι ο κ. Κωσταράκος κατέθεσε στεφάνι προς τιμήν μιας χώρας, που όχι μόνο άσκησε φρικτή κατοχή σε βάρος της Ελλάδας, αλλά αρνείται ακόμη και σήμερα να υπογράψει συνθήκη ειρήνης με τη χώρα μας. Όπως έχει κάνει με όλες τις άλλες νικήτριες χώρες μετά το τέλος του πολέμου.

Κι έτσι ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ τιμά τους στρατιώτες του κατακτητή και αποδέχεται την χλεύη της "συγνώμης" του εκπροσώπου μιας χώρας που αρνείται πεισματικά να άρει το καθεστώς εμπόλεμης δύναμης με την Ελλάδα. Γιατί άραγε; Μήπως για να βρουν δικαιολογία μιας νέας στρατιωτικής κατοχής της χώρας; Αυτή τη φορά προς όφελος του ευρώ και της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης; Πάντως αν το σχεδιάζουν τα επιτελεία των Βρυξελλων και του Βερολίνου, ξέρουν από τώρα σε ποιους νέους Τσολάκογλου μπορούν να στηριχθούν.

Δημήτρης Καζάκης


ΠΗΓΗ
 

ΣΧΟΛΙΟ Ι.Χ.Θ.Υ.Σ: Πλήρης ανθελληνισμός και πατριωτισμός, πλήρης υποδούλωση..Τιμάμε αυτούς που δημιουργούν ολοκαυτώματα...

ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΜΟΝΑΧΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΣΙΠΡΑ: "ΟΤΙ ΣΑΣ ΕΙΠΑΝ ΚΑΙ ΣΑΣ ΕΔΕΙΞΑΝ ΗΤΑΝ ΨΕΜΑΤΑ"!

Μία από τις πιο υποκριτικές πολιτικάντικες επισκέψεις στο Άγιο Όρος σημειώθηκε προ μηνών από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ.

Η αλήθεια είναι ότι η προσπάθεια αποχαύνωσης από τα βρωμοκάναλα καλά κραττεί...

η απόπειρα αποπροσανατολισμού του λαού από τα μέσα μαζικής επιρροής τελικά έπεισε;

Αναρωτιόμαστε....για τόσο αφελείς μας έχουν; Πως είναι δυνατόν ο δηλωθείς άθεος Τσίπρας να παρουσιάζεται ως ευσεβής χριστιανός;

Σε επικοινωνία που είχαμε με Αγιορείτες μοναχούς, μας ζητήθηκε να σας δώσουμε τις πληροφορίες για ότι πραγματικά έγινε στο Άγιο Όρος με την επίσκεψη Τσίπρα.

Διαβάστε και μάθετε την αλήθεια που κανένα κανάλι δεν έδειξε.

*Δεν προσκύνησε ΠΟΤΕ την εικόνα της Παναγίας στο ΠΡΩΤΑΤΟ και ούτε φυσικά ζήτησε ΟΥΔΕΠΟΤΕ να μείνει μόνος μπροστά στην εικόνα. (Και πως να ζητήσει κάτι τέτοιο; Τολμά να υψώσει το βλέμμα και να αντικρύσει την εικόνα Της;)

*Δεν έκανε ούτε μία φορά τον ΣΤΑΥΡΟ του.

*Όπου πήγαινε υπήρχαν μοναχοί που τον αποδοκίμαζαν ή δεν του έδιναν το χέρι. (Περιμένατε να τα δείξουν αυτά τα βρωμοκάναλα;)

*Ηγούμενος του είπε κατά λέξη: "Αν θελήσεις να ξαναεπισκεφτείς το Άγιον Όρος για να συζητήσεις και να μάθεις για Τον Θεό ή για να προσευχηθείς, να έρθεις χωρίς κάμερες".

Ο κύριος ΑΘΕΟΣ θα την θυμάται σίγουρα αυτή την επίσκεψη για χρόνια...

Οι ευσεβείς γέροντες αντιστάθηκαν στον εμπαιγμό Του Θεού που επιχειρήθηκε από έναν δηλωμένο ΑΘΕΟ.

ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ: Το Ι.Χ.Θ.Υ.Σ. ΔΕΝ έχει καμμιά σχέση με την πολιτική και τους πολιτικούς και τα παραπάνω δεν έχουν καμμιά σχέση με ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ.

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2014

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 10/12/1893: "ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΠΤΩΧΕΥΣΑΜΕΝ"!!!

121 χρόνια από τη ρήση του Χαριλάου Τρικούπη. Στις 10 Δεκεμβρίου του 1893, ανήγγειλε την χρεοκοπία της Ελλάδας. Είχε επανέλθει στην εξουσία το Μάιο του 1892 και είχε αποτύχει να
εξασφαλίσει νέο δάνειο.

Δυστυχώς κύριοι, επτωχεύσαμεν", ανακοίνωσε, σαν σήμερα, 10 Δεκέμβρη, το 1893 ο Χαρίλαος Τρικούπης στη Βουλή.
Ο Χαρίλαος Τρικούπης έγινε για πρώτη φορά Πρωθυπουργός της Ελλάδας τoν Απρίλιο του 1875. Για είκοσι χρόνια κυριάρχησε στην πολιτική ζωή της χώρας και θεωρήθηκε κύριος εκπρόσωπος της ανερχόμενης αστικής τάξης. Ήταν πρωθυπουργός για συνολικά έντεκα χρόνια.

Στις 10 Δεκεμβρίου του 1893, ανήγγειλε την χρεοκοπία της Ελλάδας. Είχε επανέλθει στην εξουσία το Μάιο του 1892 και είχε αποτύχει να εξασφαλίσει νέο δάνειο. Από το 1879 μέχρι το 1890 είχαν συναφθεί οκτώ εξωτερικά δάνεια και πέντε εσωτερικά, ενώ παράλληλα ξεσπούσε η σταφιδική κρίση. Η νέα κυβέρνηση Τρικούπη, που εξελέγη τον Μάιο του 1892, παρουσιάστηκε στη Βουλή με ένα σκληρό πρόγραμμα περικοπών στις δημόσιες δαπάνες και με μέτρα αυστηρής λιτότητας (π.χ. έμμεσοι φόροι).
Το φιλόδοξο πρόγραμμα δημοσίων έργων και εκσυγχρονισμού του Τρικούπη είχε χρηματοδοτηθεί από δάνεια την περίοδο 1880-1890, και τα όποια έληγαν τότε. Τελικά ο Τρικούπης αποφάσισε να κυνηγήσει την αναχρηματοδότηση των παλαιότερων δανείων ζητώντας νέο δάνειο από την Αγγλία. Από αυτό το δάνειο εξαρτιόταν η εκτέλεση ή όχι του κρατικού προϋπολογισμού για το 1893.
Οι όροι που έθεταν οι δανειστές όμως ήταν πολύ σκληροί, εξαιτίας των συσσωρευμένων ελληνικών χρεών και της αρνητικής πορείας των ομολόγων των προηγούμενων δανείων. Οι τόκοι αυτών των δανείων έφταναν το 30% της συνολικής τους αξίας. Εν τω μεταξύ μέσα στους όρους ήταν το δάνειο να μην εγκριθεί από την βολή αλλά απευθείας με βασιλικό διάταγμα που θα υπέγραφε ο βασιλιάς Γεώργιος.
Η αντιπολίτευση υπό τον Δηλιγιάννη αντέδρασε έντονα προβάλλοντας το επιχείρημα ότι ο δανεισμός αναιρούσε την εθνική κυριαρχία της χώρας και ότι ταπείνωνε την Ελλάδα. Αντιδράσεις υπήρχαν επίσης στον Τύπο, από επιχειρηματίες γαλλικών συμφερόντων , αλλά κυρίως από την κοινή γνώμη. Έτσι ο βασιλιάς αποφάσισε να μην πάρει πάνω του την ευθύνη και δεν υπέγραψε το διάταγμα.
Η οικονομία της εποχής δεν άντεξε το πρόγραμμα του Τρικούπη. Ο ίδιος προκάλεσε μεγάλη δυσαρέσκεια στο λαό, λόγω της φορολογικής του πολιτικής.
Τα προσωνύμια που του "χάρισε" ο Τύπος της εποχής ήταν μάλιστα "Φορομπήχτης" και "Πετρέλαιος". Τελικά, η χώρα δεν μπόρεσε να αποπληρώσει τα δυσβάστακτα χρέη της.
Τα επόμενα χρόνια η Ελλάδα τέθηκε υπό Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο, με τα γνωστά μονοπώλια στο οινόπνευμα, τα σπίρτα κλπ, οι επιπτώσεις του οποίου έφτασαν μέχρι την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Ο ΔΟΕ άλλωστε διατηρήθηκε στη χώρα μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1950.
Στις εκλογές της 16ης Απριλίου 1895 το κόμμα του Τρικούπη υπέστη συντριβή και ο ίδιος απέτυχε να εκλεγεί βουλευτής Μεσολογγίου.
Σημειώνεται ότι η Ελλάδα έχει γνωρίσει στην ιστορία της 4 πτωχεύσεις, το 1827, το 1843, το 1897 και το 1932.
Ομοιότητες με το τότε και το σήμερα; Αν θέλει να βρει κανείς κοινές "γραμμές" που ενώνουν το παρελθόν της χώρας με τη σημερινή κατάσταση κρίσης χρέους, μπορεί να σταθεί συνοπτικά στα παρακάτω:
-Η Ελλάδα πάντα αναζητούσε απεχθή εξωτερικό δανεισμό για να στηρίξει την ανάπτυξη της με αποτέλεσμα να διογκώνεται το εξωτερικό της χρέος.
-Κοινό στοιχείο είναι οι απροκάλυπτες ξένες επεμβάσεις που ασκούν απόλυτο έλεγχο τόσο στην οικονομία όσο και στους πολιτικούς θεσμούς.
-Η δυσαρέσκεια του ελληνικού λαού απέναντι στο πολιτικό σύστημα.
Η κρίση του 1897 προήρθε άλλωστε από την αδυναμία του ελληνικού κράτους να αποπληρώσει τα δάνεια που είχε πάρει κυρίως για να εκσυγχρονίσει τους ελληνικούς σιδηροδρόμους και σπαταλήθηκαν κυρίως σε άστοχες επενδύσεις σε πελατειακές δοσοληψίες και σε κακοδιαχείριση.


ΠΗΓΗ

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

ΜΙΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ, ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ ΜΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΗΤΤΑ

Πλησίασε κάποτε ένας Ευρωπαίος, ένας Φράγκος, τον τροπαιούχο νομπελίστα μας ποιητή, Γιώργο Σεφέρη, πειράζων αυτόν και λέγων:

«Μα, πιστεύετε σοβαρά ότι είστε απόγονοι του Λεωνίδα, του Θεμιστοκλή ; Απάντησε ο ποιητής: Όχι, είμαστε απόγονοι μονάχα της μάνας μας, που

μας μίλησε ελληνικά, που προσευχήθηκε ελληνικά, που μας νανούρισε με παραμύθια για τον Οδυσσέα, τον Ηρακλή, τον μαρμαρωμένο βασιλιά και τον Παπαφλέσσα, που ζύμωνε κάθε Πρωτοχρονιά την βασιλόπιτα και ένιωθε την ψυχή της να βουρκώνει την Μεγάλη Παρασκευή, μπροστά το ξόδι του νεκρού Θεανθρώπου». Βαθιά θεολογική η απάντηση του ποιητή. Το ερώτημα είναι πόσοι από μας μπορούν να δώσουν σήμερα την ίδια απόκριση.

Χριστούγεννα σε λίγες μέρες. «Η πασών των εορτών επεδήμησεν εορτή και την οικουμένην ευφροσύνης επλήρωσεν. Εορτή η των απάντων ακρόπολις, η πηγή και η ρίζα των παρ’ ημίν αγαθών δι’ ης ο ουρανός ηνεώχθη, πνεύμα κατεπέμφθη, τα διεστώτα ηνώθη, το σκότος εσβέσθη, το φως έλαμψεν, οι δούλοι γενόνασιν ελεύθεροι, οι εχθροί υοί, οι αλλότριοι κληρονόμοι...».

Είναι λόγια του αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου. Από εχθροί, λέει ο άγιος, χάρις στην ενανθρώπιση του Λόγου του Θεού, γίναμε υιοί. Όμως τα τελευταία χρόνια εγκαταλείψαμε τον πατρικό οίκοκαι περιπλανιόμαστε στις Λόντρες και τα Βερολίνα.

Άλλους η στείρα προγονολατρία, άλλους η ξενομανία και ο άκρατος πιθικισμός, άλλους ο παρασιτικός καταναλωτισμός και το διογκωμένο σύμπλεγμα κατωτερότητας μας οδήγησαν στην περιφρόνηση του μοναδικού αυτού θησαυρού, της παράδοσης της Ρωμηοσύνης. Γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα χωρίς Χριστό.

Μιας οικονομικής κατάρρευσης και κρίσης προηγείται μια πνευματική ήττα. Ηττηθήκαμε, γιατί ξεχάσαμε το ρωμαίικο ήθος. Το ήθος αυτό είναι η «έντιμος πενία» του Παπαδιαμάντη, το καθαρό μέτωπο των γονέων μας, το δόξα τω Θεώ των παππούδων μας, το χιλιοτραγουδισμένο φιλότιμο του λαού μας. Ηττηθήκαμε, μα ο πόλεμος δεν χάθηκε. «Ημείς νικώμεν, νικώντων των άλλων».(άγιος Νικόλαος Καβάσιλας). Ρώτησαν έναν αγιορείτη μοναχό. Γέροντα η κρίση θα περάσει; Και αυτός απάντησε: «Δυστυχώς παιδί μου θα περάσει». Τα ολονύχτια ρεβεγιόν, τα πανάκριβα δώρα, τα διακοποδάνεια, το φάγωμεν, πίωμεν δεν είναι Χριστούγεννα. Ο προ αιώνων Θεός της ταπεινής φάτνης, άλλα μας διδάσκει.

«Τιμήσατε τον Θεόν πλέον της συνηθείας» λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Η κρίση είναι και ευκαιρία να επιστρέψουμε στο σπίτι του πατέρα μας, στην ηλιόλουστη Ορθοδοξία μας, να βρούμε τον εαυτό μας, να ξαναγίνουμε Ρωμιοί. «Όλα τα έθνη γιά να προοδεύσουν πρέπει να βαδίσουν εμπρός πλην του ελληνικού που πρέπει να στραφεί πίσω» έλεγε ο σοφός αθηναιογράφος Δημ. Καμπούρογλου. Πίσω, όχι ως στείρος συντηρητισμός, αλλά ως αναζήτηση της πηγής εξ ης ρέει το ύδωρ το αλλόμενον εις ζωήν αιώνιον, ο Χριστός. Και, ας μου επιτραπεί η φράση, πολλά ρουσφέτια ζητήσαμε από διάφορους τα προηγούμενα χρόνια. Για μας τους Ορθόδοξους μόνο ένα ρουσφέτι μας επιτρέπεται.«Ταις πρεσβείας της Θεοτόκου, Σώτερ σώσον ημάς». Την μεσιτεία, το «πνευματικό ρουσφέτι» της Θεομάνας μας, ας ζητήσουμε γονυπετώς.

Η Παναγία μας είναι ελληνοσώτειρα. Διαβάζω την αφήγηση του Γάλλου ιησουίτη, περιηγητή Richard στα μέσα του 17αι., για την ζωή των υπόδουλων Ρωμηών.

«Πολλές φορές απορώ πως κατόρθωσε να επιβιώση η χριστιανική πίστη στην Τουρκία και πως υπάρχουν στην Ελλάδα εκατομμύρια Ορθόδοξοι. Και να σκεφθεί κανείς ότι ουδέποτε από την εποχή του Νέρωνος, του Δομητιανού και του Διοκλητιανού έχει υποστεί ο Χριστιανισμός διωγμούς σκληρότερους από αυτούς, που αντιμετωπίζει σήμερα η ανατολική Εκκλησία... Και όμως οι Έλληνες είναι ευτυχισμένοι που παραμένουν χριστιανοί. Νομίζω πως αυτό οφείλεται στη λατρεία που τρέφουν στην Παναγία... Σε όλα τα σπίτια βλέπεις εικόνες της Παναγίας. Είναι ο φρουρός ή καλύτερα η νοικοκυρά του σπιτιού. Σ’ αυτήν την εικόνα στρέφουν το βλέμμα, όταν τους συμβεί κάτι κακό, ικετεύοντας τη βοήθειά της. Σ’ αυτήν απευθύνονται για να ευχαριστήσουν το Θεό, αν με τη δική της μεσολάβηση έλθει κάτι καλό στο σπιτικό τους... Ο ίδιος διαπίστωσα με πόση φυσικότητα, με πόση ευγλωττία και συγκίνηση μιλούν στις οικογενειακές τους κουβέντες γι’ αυτή τη βασίλισσα των Ουρανών».

(ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, τόμ. 10, Αθήνα 1974, σ. 150).

Στα σχολεία, ας αφήσουν οι δάσκαλοι τις «Φρικαντέλες τις μάγισσες, που μισούν τα κάλαντα και διώχνουν τα σκουπιδόπαιδα που τα ψέλνουν» (βιβλίο γλώσσας Ε’ Δημοτικού, α’ τεύχος, σελίδα 26-27), τις «συνταγές μαγειρικής» κι ας συλλαβίσουν στους μαθητές τους τα μυρίπνοα άνθη της παράδοσής μας. Να τους μάθουν και κάποιο «τραγούδι του Θεού», όπως μας κανοναρχεί και ο μπαρμπα-Αλέξανδρος ο Παπαδιαμάντης, το απολυτίκιο των Χριστουγέννων, το εξαίσιο κοντάκιον «Η Παρθένος σήμερον». Να μπει ο Χριστός στις τάξεις, να «ξεμουχλιάσουν» οι αίθουσες, να διασκορπιστούν οι αναθυμιάσεις της φραγκοεκπαίδευσης, στην οποία καταδικάσαμε τα παιδιά μας. (Εκπαίδευση που βγάζει «Ρωμανούς», εγωτικά μειράκια, μοσχοαναθρεμμένα από αξιολύπητους γονείς, «καταλληλα» για το παρανοϊκό κράτος).

Αυτές τις ημέρες οι μασκαράδες της τηλεοπτικής κερδεμπορίας, βάλθηκαν να μαγαρίσουν τα παιδιά με τις βρωμοδιαφημίσεις τρισάθλιων παιχνιδιών.

Αντί γιά το ταπεινό σπήλαιο της Βηθλεέμ, άνοιξαν τα σπήλαια του θεού μαμωνά της κατανάλωσης.

«Τέτοια μασκαριλίκια βλέπουν κι ακούνε τα παιδιά μας, κι η ψυχή τους πλάθεται “ελληνοπρεπώς”.... Κακόμοιρη Ελλάδα! Άλλες φορές παίδευες τον κόσμο κι έκανες παιδιά σου τους ξένους. Μα τώρα απόμεινες άκληρη, γιατί και τα δικά σου παιδιά δεν θέλουνε να σε ξέρουνε», βροντοφωνάζει ο Κόντογλου.

Ας προσθέσω και τα προφητικά, από το 1849, λόγια του περίφημου Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου, που έχουν διαχρονική και ετεροχρονική ισχύ. Ο Κοσμάς Φλαμιάτος στιγματίζει τους Ευρωπαίους, τους υιούς της ανομίας της Δύσεως, όπως τους ονομάζει, δηλαδή τους παράνομους και πονηρούς Ευρωπαίους, ως τους κύριους αίτιους κάθε «κρίσης» και γράφει: (Περιέχεται σε ομιλία που εκφώνησε, το 2013, η εξαιρετική καθηγήτρια Μαρία Μαντουβάλου, στην Ι.Μ. Οσίου Νικοδήμου- κάστρο πραγματικό της Ορθοδοξίας, που δεσπόζει στο όρος Πάικο του ν. Κιλκίς- κατά την επέτειο της Άλωσης της Πόλης). «Ο υιός της ανομίας της Δύσεως είναι ο υπερόπτης, ο επηρμένος, αλαζονικός και υπερφίαλος απατεώνας και χλευαστής της χριστιανικής θρησκείας και δραστηριοποιείται, με ύπουλες κινήσεις, ώστε να ανεβάζει σε υψηλά αξιώματα και να επιβραβεύει με ανταμοιβές άτομα της απάτης και της διαφθοράς. Δεν αναπτύσσει δραστηριότητα μόνο για να ψηφίζονται νόμοι ολεθριότατοι, που προκαλούν καταστροφή, φθορά και αφανισμό, αλλά φροντίζει κρυφά με ύπουλες σκέψεις, μηχανορραφίες και δολοπλοκίες να καθιερώνονται πολιτικά συστήματα για την απονέκρωση και τον πλήρη μαρασμό της γεωργίας, της κτηνοτροφίας, της βιομηχανίας, της ναυτιλίας και του εμπορίου, ώστε με την γενική ένδεια, την έλλειψη των προς το ζην αναγκαίων, τη φτώχεια και την πλήρη καταστροφή, οικονομική και ηθική, αυτών που επιβουλεύεται και σκευωρεί σε βάρος τους, να μπορεί ο δόλιος να ενεργεί, ώστε να καταδυναστεύεται ο λαός, ενώ αυτός υποκρίνεται τον φίλο και σύμμαχο προκειμένου να διορθώσει τα επικείμενα δεινά, τις επαπειλούμενες συμφορές και δραστηριοποιείται έτσι, ώστε να φέρνει χρεοκοπία στα ταμεία, αλλά και να ενεργεί ύπουλα και δόλια, ώστε να επιβραβεύονται και να μισθοδοτούνται από το Ταμείο του κράτους και από τους ιδρώτες του επιβουλευόμενου λαού πολλά όργανα της προδοσίας».


Δημήτριος Νατσιός

ΠΗΓΗ

"ΦΟΒΟΥΜΑΙ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΑΥΤΩΝ..."

Σήμερα που όλοι ανησυχούμε, βλέποντας τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο να πλησιάζει, παραθέτουμε ένα απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα προφητικής ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, που εκφώνησε όταν
το ΝΑΤΟ έβαλε τις βάσεις στην Ελλάδα και το ΟΗΕ διαβεβαίωνε ότι θα εξασφαλίσει παγκόσμια ειρήνη, καταστρέφοντας τις ατομικές βόμβες! Ο Γέροντας που μελετούσε την Αγία Γραφή έβλεπε κάτι άλλο να κρύβεται πίσω απ” αυτούς τους οργανισμούς και ήταν εναντίον των βάσεων. Σε κηρύγματα εκείνης της εποχής ζητούσε να γίνει δημοψήφισμα και να αποφασίσει ο Ελληνικός λαός, για το εάν θέλει ξένες βάσεις στην Ελλάδα. Πόσο δίκαιο είχε το βλέπουμε σήμερα.

 
Φοβοῦμαι τὴν εἰρήνη τῶν ἡμερῶν αὐτῶν…
 
Ἄχ, φοβοῦμαι αὐτὴ τὴν εἰρήνη καὶ ἀσφάλεια τῶν ἡμερῶν αὐτῶν. Πιστεύσατέ με, ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, τὴν φοβοῦμαι περισσότερο ἀπὸ ἕνα πόλεμο. Γιατὶ εἶνε ἡσυχία καὶ εἰρήνη ὕποπτος. Ξέρετε πῶς μοιάζει; Εἶνε σὰν νὰ κάθεται ἕνας πάνω στὴν κορυφὴ ἑνὸς βουνοῦ, ἐνῷ ἀπὸ ὥρα σὲ ὥρα κάτω τὰ σπλάχνα του βράζουν ἀπὸ φωτιὰ κ᾿ εἶνε ἕτοιμο τὸ βουνὸ ν᾿ ἀνοίξῃ, νὰ ἐκραγῇ σὲ ἡφαίστειο.
Δὲν εἶμαι προφήτης οὔτε υἱὸς προφήτου, οὔτε ἔχω τοιαύτην μαγικὴν ἢ προφητικὴν δύναμιν γιὰ νὰ προφητεύω τὸ μέλλον· ἀλλὰ κρατώντας τὸ ἱερὸν Εὐαγγέλιον, τὸν «λύχνον» τὸν «φαίνοντα ἐν αὐχμηρῷ τόπῳ» (Β΄ Πέτρ. 1,19), λέγω, ἀγαπητοί μου, ὅτι αὐτὴ ἡ ἡσυχία καὶ ἡ εἰρήνη τῶν ἡμερῶν αὐτῶν, μέσα στὴν ὁποία γλεντοκοποῦν καὶ ὀργιάζουν οἱ πολλοί, αὐτὴ ἡ ἡσυχία εἶνε φοβερά. Διότι ὅλοι μας, ἀσχέτως ἰδεολογιῶν καὶ κατευθύνσεων, ὅλοι μας, Ἀνατολὴ καὶ Δύσις, καθήμεθα, ἀδέρφια μου, ἐπάνω σ᾿ ἕνα ἡφαίστειο, τρομερὸν ἡφαίστειο, ποὺ ἂν ἐκραγῇ δὲν ξέρω τί θὰ μείνῃ ἐπάνω στὸν πλανήτη μας. Τὸ λέγει καθαρὰ ὁ ἀπόστολος Παῦλος· «ὅταν γὰρ λέγωσιν, εἰρήνη καὶ ἀσφάλεια, τότε αἰφνίδιος αὐτοῖς ἐφίσταται ὄλεθρος, ὥσπερ ἡ ὠδὶν τῇ ἐν γαστρὶ ἐχούσῃ» (Α΄ Θεσσ. 5,3). Καὶ δυστυχῶς, ὅτι ἔρχεται θύελλα σαρῶσαι τὴν γῆν ―ἐκτὸς μόνον ἐὰν ὁ Θεὸς ἐν τῷ ἀπείρῳ του ἐλέει ἐπιβλέψῃ ἐπὶ τὴν ταλαίπωρον ἀνθρωπότητα―, ὅτι, λέγω, ἔρχεται αὐτὴ ἡ λαῖλαψ ἡ μεγάλη, ἔχουμε πολλὰ σημεῖα τῶν καιρῶν. Θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε σήμερα νὰ παρουσιάσω ἕνα καὶ μόνο σημεῖο. Εἶνε τὸ σημεῖον ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο προειδοποιεῖ, ὅτι πρέπει, ἀγαπητοί μου, νὰ ἑτοιμασθῶμεν ἅπαντες, ὥστε ὅλοι ἑνωμένοι, καὶ ὡς ἔθνος καὶ ὡς κοινωνία καὶ ὡς πόλις, νὰ ἀντιμετωπίσωμεν τὴν σκληρὰν περίοδον ἡ ὁποία ὁπωσδήποτε ἔρχεται ἐπὶ τὸ πρόσωπον τῆς γῆς.
Ποῖον εἶνε τὸ σημεῖον αὐτό, τὸ ὁποῖον προειδοποιεῖ ὅτι θὰ γίνῃ «θλῖψις μεγάλη, οἵα οὐ γέγονεν ἀπ᾿ ἀρχῆς κόσμου»; (Ματθ. 24,21).

ΠΗΓΗ

ΣΥΛΛΗΨΙΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ

Σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τὴν σύλληψη τῆς Ἁγίας Ἄννης, μητέρας τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. 
Ὁ Κύριος μας, προετοιμάζοντας τὴν ἐπίγεια κατοικία Του, ἔστειλε
ἄγγελο στὸ ταπεινὸ ζεῦγος Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα γιὰ νὰ προμηνύσει τὴν γέννηση τῆς Ἁγίας Παρθένου. Ἡ Παρθένος Μαρία γεννήθηκε μὲ θαυματουργὸ τρόπο, σύμφωνα μὲ τὶς χριστιανικὲς παραδόσεις. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ὁ Θεὸς χάρισε στὸν Ἰωακεὶμ καὶ στὴν Ἄννα τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, μέσω τῆς ὁποίας ἔμελλε νὰ ἀποκτήσει σάρκα ὁ Ἰησοῦς Χριστός.

Ἀπολυτίκιον. 


Σήμερον τῆς ἀτεκνίας δεσμὰ διαλύονται· τοῦ Ἰωακεὶμ γὰρ καὶ τῆς Ἄννης, εἰσακούων Θεός, παρ’ ἐλπίδα τεκεῖν αὐτούς, σαφῶς ὑπισχνεῖται Θεόπαιδα, ἐξ ἧς αὐτὸς ἐτέχθη ὁ ἀπερίγραπτος, βροτὸς γεγονώς, δι’ Ἀγγέλου κελεύσας βοῆσαι αὐτῇ· χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ.

ΠΗΓΗ

ΧΙΟΝΙΑ ΣΤΟ ΚΑΜΠΑΝΑΡΙΟ ΠΟΥ....ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ

Προεδρικές και ότι άλλο προκύψει...

Τέρμα φέτος οι Χριστουγεννιάτικες διακοπές, η ζεστασιά των σαλέ.. οι κομματικές βόλτες,,,και η ξενοιασιά.
Εσείς που νομοθετήσατε την

¨περιορισμένη¨ κατάργηση της αργίας Κυριακής , οι δανειστές με την σειρά τους αποφάσισαν να σας καταργήσουν τις αργίες- διακοπές των Χριστουγέννων και να ακούσετε τα κάλαντα μέσα στην Βουλή.

Λοιπόν τι κάνατε;
Η Iερά Μονή Γρηγορίου του Αγίου Όρους για την κατάργηση της Κυριακής αργίας.
Ένα ακόμη αντιχριστιανικό νομοθέτημα ψηφίσθηκε εφέτος από την Βουλή των Ελλήνων.
Αποδομείται έτι περαιτέρω η Ορθόδοξη Χριστιανική ταυτότητα του νεοελληνικού Κράτους, αντίθετα προς την βούλησι των ηρώων που την είχαν δημιουργήσει με το αίμα τους.
Η αντίδρασις των επαγγελματικών και κοινωνικών φορέων που επηρεάζονται από το νομοθέτημα είναι επαινετή. Η διαμαρτυρία των Σεβασμιωτάτων Ιεραρχών και των Κληρικών της Εκκλησίας παρήγορος.
Όμως σήμερα, μετά την υπερψήφιση του νόμου, έστω και στον περιορισμένο βαθμό εφαρμογής του σε ορισμένες Κυριακές τον χρόνο, η ευθύνη για την εφαρμογή του νόμου βαραίνει τους ώμους των Ορθοδόξων Χριστιανών.
Η αργία της Κυριακής είναι βασικό καθήκον μας, επειδή είναι εντολή του Θεού, κατά το «εξ ημέρας έργα και ποιήσεις πάντα τα έργα σου, τη δε ημέρα τη εβδόμη Σάββατα Κυρίω τω Θεώ σου» (Εξόδ. κ 9), αλλά κυρίως γιατί ως μέλη της Εκκλησίας οφείλουμε να μετέχουμε κάθε Κυριακή στο μέγιστο γεγονός της Θείας Λειτουργίας και να τιμούμε την ημέρα της Αναστάσεως του Κυρίου.
Εκείνοι που σήμερα επίεσαν για την κατάργηση της Κυριακής αργίας δεν θέλουν τους χριστιανικούς θεσμούς, επειδή δεν θέλουν τον Χριστό, αλλά τον αντίχριστο, κατά τον αψευδή λόγο του Κυρίου: «εγώ ελήλυθα εν τω ονόματι του πατρός μου και ου λαμβάνετέ με• εάν άλλος έλθη εν τω ονόματι τω ιδίω, εκείνον λήψεσθε» (Ιωάν. ε 43).
Και ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός μαρτύρησε με τον δι’ αγχόνης θάνατο, επειδή είχε πείσει τους Χριστιανούς να μεταθέσουν το παζάρι από την Κυριακή στο Σάββατο, για να τιμούν την αγία ημέρα της Αναστάσεως του Κυρίου.
Λοιπόν τι πάθατε;
Αυτό που λέει η επικαιρότητα…
¨ Η προεδρική εκλογή… Η σωστή λέξη είναι εκβιασμός. Οι Βρυξέλλες, μέσω του κ. Γερούν Ντάισελμπλουμ, είπαν στον Σαμαρά, πως, ξεκαθάρισε πρώτα με το θέμα του προέδρου της Δημοκρατίας και τις εκλογές και μετά η συμφωνία! Ο… Ντάισελμπλουμ, σύμφωνα με πληροφορίες, πίεσε προς αυτή την κατεύθυνση την κυβέρνηση και ως αντίδωρο, έδωσε την δίμηνη παράταση…
Οι Γερμανοί έριξαν το γάντι…
το «γερμανικό τελεσίγραφο»: «Αφού υποστηρίζεις ότι έχεις τους 180 κάνε τώρα την προεδρική εκλογή πριν από την 1η Ιανουαρίου»!

Αξέχαστα ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ τα φετινά…
Κουράγιο Έλληνες!!!



Κωνσταντίνος Βαρδάκας

ΠΗΓΗ