Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ

Η Αγάπη δεν διδάσκεται. Δίδεται άνωθεν όταν την ζητήσουμε με επίγνωση του Εγωϊσμού μας που θέλουμε να συντρίψουμε. .

Ποτέ να μην λές «γιατί περνώ αυτό»?

Αλλά να παρακαλείς τον Θεό να σου χαρίσει το όραμα της άλλης όχθης...

Τότε θα βλέπεις όπως οι Άγγελοι τα γινόμενα εδώ όπως πραγματικά είναι: ΟΛΑ στο σχέδιο τού Θεού. ΟΛΑ.

Ο πνευματικά προχωρημένος άνθρωπος είναι αυτός που έφτασε να μην έχει «υπόσταση» και που έχει κατανοήσει βαθύτατα πως ότι του συμβαίνει είναι είτε Θέλημα του Θεού, είτε Παραχώρηση του Θεού.

Όποιος ζει στο Παρελθόν, είναι σαν τον πεθαμένο.

Όποιος ζει στο Μέλλον με την φαντασία του, είναι αφελής, γιατί το Μέλλον είναι μόνον του Θεού. Η Χαρά του Χριστού βρίσκεται μόνο στο Παρόν. Στο Αιώνιο Παρόν του Θεού.

Δεν πρέπει να παραδοθούμε στο Θέλημά Του.

Αυτό το κάνουν οι στρατιώτες. Εμείς τα Παιδιά Του, πρέπει να Του το προσφέρουμε μαζί με όλον τον εαυτό μας

και να Του πούμε: «Σου προσφέρω όλα μου τα στραβά και τα ατελή. Κάνε τα ίσια».

Δίνοντας χαρά στους άλλους, εσύ τη νοιώθεις πρώτα.

Για να φτάσεις στο δεν υπάρχω, αγαπάς, αγαπάς, αγαπάς κι έτσι ταυτίζεσαι απόλυτα με τόν Άλλο, τον εκάστοτε Άλλο, και τότε στο τέλος της ημέρας αναρωτιέσαι:

Θέλω τίποτε; Όχι.

Επιθυμώ τίποτε;

Όχι. Μου λείπει τίποτε;

Όχι... Αυτό είναι!.