Από τη μια η ρετσινιά του "μπατακτσή" που μας κολλήσανε. Από την άλλη η βαθιά μας πεποίθηση πως τίποτα δεν έχει αλλάξει.
Σαν φανταστικές συμπληγάδες στέκονται εκεί μπροστά στον ωκεανό του βίου και περιμένουνε το επόμενο βήμα μας.
Σίγουρα στη μεταστροφή μας σε περισσότερο σκεπτόμενους από περισσότερο καταναλωτικούς που ήμασταν, σπουδαίο ρόλο παίζουν, η ελεύθερη διακίνηση ιδεών και απόψεων και η δυνατότητα να ακούγονται κάποιες φωνές σε ευρύτερη κλίμακα.
Το ελπιδοφόρο είναι πως πληθαίνουν οι φωνές που στον τομέα τους η καθεμιά δίνει αγώνα αντίστασης.
Σε ό,τι αφορά την Εθνική μας πολιτική, τη στρατηγική, τους γεωπολιτικούς συσχετισμούς, αμυντικά, στρατιωτικά και διεθνή θέματα, η χώρα μας, οι πολίτες αυτής της χώρας εννοούμε, βιώνουν μια ιδιότυπη “χειμέρια νάρκη”.
Αν κάποιος ισχυριστεί πως τα τύμπανα του πολέμου ηχούν στη γειτονιά μας, θα θεωρηθεί κινδυνολόγος, γραφικός και ακραίος Εθνικιστής.
Συλλογιστείτε όμως, αν από λάθος, από παρεξήγηση ή από αφέλεια υπάρξει κυβέρνηση που κατά κάποιον τρόπο θα αθετήσει τα μνημόνια, μήπως ηχήσουν τα τύμπανα εκείνα “στη διαπασών”;
Μήπως τελικά και αυτό είναι που μας αποκρύπτεται, η απειλή του πολέμου θα είναι και το επόμενο σημείο πίεσης για συμμόρφωση της χώρας μας.
Ο πόλεμος αποτελεί την βέβαια φρίκη, δεν συνιστά ούτε λύση ούτε εκτόνωση.
Όταν όμως τα πράγματα ωθούνται και στα όρια της αντοχής πολιτών και κρατών, η πολεμική εκτροπή δεν πρέπει να αποκλείεται σαν ενδεχόμενο.
Όταν η νοικοκυρά βάζει τις κατσαρόλες στη φωτιά, οι μοσχοβολιές απλώνονται σε όλη τη γειτονιά.
Τώρα που η Τουρκία αποδεικνύεται καζάνι που βράζει, εμείς κρατάμε τη μύτη μας.
Η τόση σπουδή από τα μεγαλοκάναλα μη τυχόν οσφρανθούμε κάτι από τα μαγειρέματά της εβραιομασωνοκίνιτης οικουμενιστικής παντοκρατορίας όμως, δεν μας απαλάσσει από την ευθύνη.
Να κρατήσουμε την πίστη ανόθευτη και την πατρίδα λεύτερη.
Πηγή: katanixis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου