ΧΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ...

Χάνουμε τα παιδιά μας! Καὶ τα χάνουμε μπροστά στα μάτια μας, μέσα απ’ τα χέρια μας! Όσοι έχουν παιδιά στην ηλικία των είκοσι, εικοσιπέντε, τριάντα ετών, σε ηλικία δηλαδή που μπορούν να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος της καταστροφής του μέλλοντός τους, καταλαβαίνουν τί εννοώ.. Τα βλέπουμε να τριγυρνούν σαν ζαλισμένα, απελπισμένα, μη βλέποντας οδό διαφυγής. Στην χειρότερη περίπτωση τα βλέπουμε βυθισμένα στην απάθεια, ζώντας ημέρα τὴν ημέρα, μη μπορώντας να προγραμματίσουν κάποιο μέλλον.

Δεν μπορούν όλα να διαφύγουν στο εξωτερικό για κάποια καλύτερη τύχη. ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ! Τα περισσότερα μένουν εδώ, να ”φυλάττουν” προδομένες ”Θερμοπύλες”... Τρέμω στην ἰδέα, ποιες θα είναι ἴσως οἱ βαθύτερες σκέψεις τους! Αυτές που δεν μας λένε! Τί θα σκέφτονται, ίσως, ανομολόγητα γιά μας καὶ το μέλλον που τους επιφυλάξαμε.
Το μέλλον που τους φτιάξαμε, όχι γιατί ”τα φάγαμε”, όπως λέει το χυδαίο Λίπος, (σιγά την μεγάλη ζωή που κάναμε οἱ περισσότεροι από μας!), αλλά ΓΙΑΤΙ ΠΑΡΑΔΩΣΑΜΕ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΕΠΙ ΤΡΕΙΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ, ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΟΧΗ ΜΑΣ, ΣΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ, ανήθικα σκύβαλα, ανθελληνικά αθύρματα! Βλέπαμε, ή διαισθανόμαστε να καταστρέφουν την πατρίδα, καὶ χειροκροτάγαμε κιόλας! Γι' αυτό όσοι αἰσθανόμαστε έστω καὶ ψήγματα ενοχής απέναντι στα παιδιά μας, σε όλα τα παιδιά της νέας γενιάς, πρέπει να.... δράσουμε. Πρέπει να επανορθώσουμε πάση θυσία, έστω καὶ με βλάβη του εαυτού μας, το κακό που προξενήσαμε.
Να μπούμε εμείς πρώτοι μπροστά, καὶ να ανατρέψουμε με ειρηνικούς αγώνες, πρώτα την δωσιλογική αυτή ”κυβέρνηση”, καὶ κατόπιν όλο το πλέγμα διαπλοκής που στηρίζει αυτό το διεφθαρμένο κοινωνικοπολιτικό σύστημα. Έτσι θα εξιλεωθούμε.. Και θα σώσουμε και τα παιδιά μας!