Σήμερα η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη πάντων των Αγίων, οι οποίοι ευαρέστησαν τον Θεό και έγιναν κληρονόμοι των αιωνίων αγαθών. Βέβαια το γεγονός ότι η σημερινή Κυριακή διαδέχεται την Κυριακή της Πεντηκοστής, δεν είναι καθόλου τυχαίο αφού
με την Πεντηκοστή η ανθρωπότητα δέχθηκε την Χάρη του Αγίου Πνεύματος, η οποία αποτελεί το κλειδί για την πορεία προς την Αγιότητα.
Με την εορτή των Αγίων Πάντων δεν τιμούμε μόνο εκείνους οι οποίοι κατόρθωσαν να φτάσουν στην Αγιότητα, αλλά τιμούμε κάθε πιστό μέλος της Εκκλησίας, κάθε άνθρωπο, ο οποίος έχει δεχθεί το Άγιο Βάπτισμα και κατά συνέπεια είναι εν δυνάμει Άγιος.
Η σημερινή εορτή, έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι η Αγιότητα δεν αποτελεί υπόθεση κάποιων εκλεκτών ή κάποιων προορισμένων, αλλά υπόθεση όλων. Είναι ο τελικός προορισμός για κάθε άνθρωπο, καθώς το να γίνεται κάποιος Άγιος δεν σημαίνει ότι παύει να είναι άνθρωπος, αλλά ότι επιστρέφει στον τόπο από τον οποίο ξεκίνησε, δηλαδή τον Παράδεισο.
Στους περισσότερους ανθρώπους που βαδίζουν στο δρόμο της πίστεως, η Αγιότητα φαντάζει ως κάτι απρόσιτο, ως κάτι που είναι πολύ έξω από αυτούς. Αυτό συμβαίνει διότι ταυτίζουν την Αγιότητα με την τελειότητα. Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι το να είσαι Άγιος σημαίνει ότι είσαι τέλειος, αψεγάδιαστος, χωρίς κανένα ελάττωμα και χωρίς ίχνος αμαρτίας. Αυτή όμως είναι μια πλασματική εικόνα για την Αγιότητα, η οποία ούτε υπάρχει με αυτή την έννοια, ούτε και μπορεί να υπάρξει σε κανένα άνθρωπο. Προκύπτει λοιπόν το ερώτημα: τι είναι η Αγιότητα; Ποιος γίνεται Άγιος; Κάποιος πολύ σοφός γέροντας στο ερώτημα αυτό απάντησε ως εξής: «Άγιοι είναι οι αμαρτωλοί που συνέχισαν να περπατούν…»! Πράγματι! Άγιος δεν έγινε εκείνος που κατήργησε την ανθρώπινη φύση του γιατί αυτό είναι αδύνατον. Άγιος δεν έγινε αυτός που άγγιξε την τελειότητα γιατί αυτό είναι αδύνατον. Άγιος έγινε εκείνος ο οποίος αν και αμαρτωλός άνθρωπος, δεν εγκατέλειψε τον αγώνα του, δεν σταμάτησε την πορεία του, δεν απογοητεύθηκε από τις πτώσεις του, δεν έπαψε να εμπιστεύεται την ζωή του στο Θεό. Άγιος έγινε εκείνος ο οποίος αν και αμαρτωλός, δεν έπαψε να ζητά συγγνώμη από τον Θεό, δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να αγωνίζεται με την μετάνοια και θεράπευσε τα πάθη του όχι με την δική του δύναμη, αλλά με την δύναμη της Θείας Χάριτος όπως αυτή διοχετεύεται από την συμμετοχή στη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας.
Σήμερα λοιπόν που η Εκκλησία μας τιμά τους Αγίους Πάντες, είναι μια πολύ σπουδαία ευκαιρία να κατανοήσουμε πως η Αγιότητα δεν είναι απλώς δυνατότητα, αλλά αναφαίρετο δικαίωμα το οποίο κέρδισε με το Θείο Πάθος και την Ανάσταση του ο Κύριος μας για όλη την ανθρωπότητα. Η Εκκλησία σήμερα μας προτείνει και μας προτρέπει όχι να πάψουμε να είμαστε άνθρωποι, αλλά ως άνθρωποι αμαρτωλοί να αγωνιστούμε πνευματικά με πίστη στο Θεό και εμπιστοσύνη στο έλεος και την Χάρη Του, προκειμένου Εκείνος να μας σώσει και να μας χαρίσει την Αγιότητα εισάγοντάς μας στην Βασιλεία Του.
Ο μισόκαλος Διάβολος πάντοτε θα προσπαθεί να μας πείσει πως για εμάς δεν υπάρχει έλεος, δεν υπάρχει σωτηρία, δεν μας ανήκει η Αγιότητα. Αυτό το λογισμό θα τον διαλύει η θέα του Εσταυρωμένου Κυρίου και ο λόγος του «Ο Θεός πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν».
Ο Κύριός μας με το Πάθος του άνοιξε τον δρόμο προς την σωτηρία. Με την Ανάστασή του μας έβαλε με το ένα πόδι στη Βασιλεία του και με την Αγία του Πεντηκοστή μας έκανε μέλη της Αγίας του Εκκλησίας. Ας μην ξεχνάμε ότι πριν καθιερωθεί η ονομασία «Χριστιανός» τα πρώτα χρόνια τα μέλη της Εκκλησίας ονομάζονταν και αποκαλούνταν μεταξύ τους «Άγιοι». Αυτό αποτελεί την μεγαλύτερη απόδειξη, για την πεποίθηση που υπήρχε από την αρχή στους πιστούς ότι κάθε βαπτισμένος στο Όνομα της Αγίας Τριάδος που μετέχει στο σώμα της Εκκλησίας είναι εν δυνάμει Άγιος. Αυτή την πεποίθηση αν εγκαταστήσουμε και εμείς στην καρδιά μας είναι βέβαιο πως θα κατανοήσουμε την Αγιότητα ως μοναδικό προορισμό στη ζωή μας. Οι πρεσβείες και οι ευχές των Αγίων Πάντων ας είναι μαζί μας σε αυτή μας την πορεία. Αμήν!
πηγή i-m-paronaxias.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου