ΓΙΑΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΣΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΡΑΖΕΙ

Γιατί ο Θεός επιτρέπει στον διάβολο να μας πειράζει;
Για να διαλέξει τα παιδιά Του. “Κάνε, διάβολε, ό,τι θέλεις”, λέει ο Θεός, γιατί, ό,τι και αν κάνει τελικά, θα σπάσει τα μούτρα του στον ακρογωνιαίο λίθο που είναι ο Χριστός. Εάν πιστεύουμε ότι ο Χριστός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος, τότε τίποτε δεν μας φοβίζει.
Ο Θεός δεν επιτρέπει μια δοκιμασία, αν
δεν βγει κάτι καλό. Όταν ο Θεός βλέπει ότι θα γίνει ένα μεγαλύτερο καλό, αφήνει τον διάβολο να κάνει την δουλειά του. 
Μπορούσε να τον είχε ξεκάνει τον διάβολο ο Θεός, Θεός είναι! Εάν θέλει και τώρα τον μαζεύει κουβάρι στην κόλαση, αλλά τον αφήνει πάλι για το καλό μας. Θα τον άφηνε να ταλαιπωρεί και να βασανίζει το πλάσμα Του; 
Μόνον αν πρόκειται να βγει καλό,  επιτρέπει του επιτρέπει να μας πειράξει. Αν δεν βγει καλό, δεν επιτρέπει. Όλα για το καλό μας. Να το πιστέψουμε αυτό. Αφήνει τον διάβολο ο Θεός, για να παλαίψει ο άνθρωπος. Χωρίς πάλη δεν γίνεται χωριό. Αν δεν μας πείραζε ο διάβολος, μπορεί να νομίζαμε ότι είμαστε και άγιοι. Επιτρέπει λοιπόν ο Θεός στον διάβολο να μας χτυπάει με κακία, γιατί με το χτύπημα που μας κάνει, διώχνει όλες τις σκόνες μας και ξεσκονίζεται η σκονισμένη ψυχή μας. Ή τον αφήνει να ορμάει να μας δαγκώσει, για να καταφεύγουμε σ’ Αυτόν. Ο Θεός μας καλεί συνέχεια, αλλά εμείς συνήθως απομακρυνόμαστε από τον Θεό και μόνον αν παρουσιασθεί κανένας κίνδυνος, τρέχουμε κοντά Του. Όταν ο άνθρωπος ενωθεί με τον Θεό, δεν υπάρχει περιθώριο να εισχωρήσει ο πονηρός, αλλά ούτε υπάρχει και λόγος να επιτρέψει ο Θεός στον πονηρό να τον πειράξει, για να αναγκασθεί ο άνθρωπος να καταφύγει στον Θεό. Πάντως, όπως και αν είναι, ο πονηρός μας κάνει καλό, μας βοηθάει ν' αγιάσουμε. Γι’ αυτό και ο Θεός τον ανέχεται.
Ο Θεός έχει αφήσει ελεύθερους, εκτός από τους ανθρώπους, και τους δαίμονες, μια που την ψυχή του ανθρώπου δεν την βλάπτουν, γιατί δεν μπορούν. Εκτός εάν θέλει ο ίδιος ο άνθρωπος να βλάψει την ψυχή του. αντίθετα, μισθό προξενούν στις ψυχές μας είτε κακοί άνθρωποι είτε απρόσεκτοι που άθελά τους κάνουν κακό στην ζωή μας. 
Ο διάβολος δε μπορεί να κάνει ποτέ καλό -γιατί είναι κακός- αλλά ο Καλός Θεός εμποδίζει την πέτρα που μας πετάει, για να σπάσει το κεφάλι μας και μας την δίνει στο ένα χέρι, και στο άλλο χέρι μας δίνει αμύγδαλα, για να σπάζουμε και να τρώμε! Επιτρέπει δηλαδή ο Θεός τους πειρασμούς, όχι για να μας τυραννά ο διάβολος, αλλά για να δίνουμε με αυτόν τον τρόπο “εξετάσεις” για την άλλη ζωή και να μην έχουμε παράλογες απαιτήσεις στην Δευτέρα Παρουσία. Πρέπει να το καταλάβουμε καλά ότι πολεμούμε -και έχουμε να πολεμήσουμε, έως ότου βρισκόμαστε σ’ ετούτη την ζωή- με τον ίδιο τον διάβολο. Όσο ζει ο άνθρωπος, έχει πολλή δουλειά να κάνει για την καλυτέρευση της ψυχής του και έχει δικαίωμα να δίνει εξετάσεις πνευματικές. Εάν πεθάνει και δεν περάσει, κόβεται πια. Μετεξεταστέος δεν υπάρχει.

(ΛΟΓΟΙ Α’ – ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ)