ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΡΡΩΣΤΟΥΣ ΜΑΣ

Γεμάτα κάθε μέρα τα Νοσοκομεία, τα κρατικά και τα ιδιωτικά και οι κλινικές από αρρώστους. Πώς καταντά αλήθεια ό άνθρωπος με την αρρώστια του! Να μην μπορεί να
στηριχθεί στα πόδια του! Να μην μπορεί να κρατήσει στο χέρι του ένα ποτήρι για να πιει λίγο νερό! Να μην είναι σε θέση να ανακαθίσει μόνος του στο κρεβάτι του! Και μόνο αυτά! Να έχει χάσει το χρώμα του, να χάνει τα λόγια του! Να έ­χει παραισθήσεις, να λέει άλλα άντ' άλ­λων κλπ. κλπ.
Αχ αμαρτία! αμαρτία της Εύας και του Αδάμ, τί μας έκαμες! Πριν από το προ­πατορικό αμάρτημα δεν υπήρχε ασθέ­νεια. Ή ασθένεια ως πρόδρομος του θανάτου εισόρμησε στη ζωή μας μετά την εισβολή του σατανά και την επίθεση του εναντίον των Πρωτοπλάστων.
Αρρώστησε ή φύση μας, εξασθένησε, α­δυνάτισε, διότι ξέφυγε λόγω της αμαρτί­ας από την αρχική φυσική κατάσταση, στην όποια μας έπλασε ό Θεός.
Το ψάλλουμε και στον Παρακλητικό Κανόνα της Παναγίας και ομολογούμε ταπεινά μια βασική αλήθεια: «Από των πολλών μου αμαρτιών ασθενεί το σώμα, ασθενεί μου και ή ψυχή· πρός σε κατα­φεύγω την Κεχαριτωμένην...».
Είναι δύσκολη κατάσταση ή αρρώστια. Είναι εξασθένηση των σωμα­τικών δυνάμεων, πού επηρεάζει και την ψυχική κατάσταση. Κι αν παρατείνεται ή ασθένεια, γίνεται σταυρός, και κάποτε μά­λιστα πολύ βαρύς. Σταυρός για τον ίδιο τον άρρωστο αλλά και για τούς δικούς του. Και έδώ είναι πού πρέπει να κά­νουμε ό,τι μπορούμε για να ελαφρώσουμε τον σταυρό αυτό της αρρώστιας. Με την προσευχή βέβαια πρωτίστως στον φιλάνθρωπο Κύριο να δίνει υπομονή και αντοχή στον άρρωστο μας, να δίνει φώτιση και στους γιατρούς για να προ­χωρούν στην καλή διάγνωση και θερα­πεία του και να εξοπλίζει με ψυχικές δυνάμεις τους ανθρώπους που τους διακονούν.
Θα προσευχηθούμε λοιπόν στον Κύριο πολύ για τον άρρωστο μας. Πρέπει να ζητήσουμε τη βοήθεια του. Να Τον ικετεύσουμε με πίστη θερμή να του δώσει την υγεία του. Συγχρόνως να φω­τίσει και εμάς να κάνουμε ό,τι πρέπει για τη βοήθεια της ψυχής του. Η α­σθένεια είναι ευλογία Θεού για τον ίδιο και τούς συγγενείς του.
Αυτός άλλωστε είναι και ό σκοπός για τον όποιον επέτρεψε ό Θεός να ακολουθήσουν ως παιδαγωγική τι­μωρία στην παράβαση των Πρωτοπλά­στων ό πόνος, ή θλίψη, οι ασθένειες και ό θάνατος. Για να γίνονται αφορμές όλα αυτά τα θλιβερά της ζωής να συνερχό­μαστε από την παραζάλη της αμαρτίας, να σκεφτόμαστε τον Θεό και τον προο­ρισμό μας και καταφεύγοντας ταπεινά σ' 'Εκείνον να βρίσκουμε την ευτυχία μας κοντά Του.

 

Πηγή:  google.com