"Χωρίς εμένα, δε μπορείτε να κάνετε τίποτα". (κατά Ιωάννην, κεφ. 15, στίχος 15)
Τα λόγια αυτά τα είπε ο Ιησούς προς τους μαθητές Του και κατ’ επέκτασιν προς όλους τους ανθρώπους, κατά το Μυστικό Δείπνο. Δεν είναι κάποια εγωιστική διακήρυξη από πλευράς Του (ήταν απόλυτα Ταπεινός, γι’ αυτό και σταυρώθηκε για τους αμαρτωλούς, ακόμη και για εκείνους που δε θα Τον πιστέψουν και δε θα Τον σεβαστούν ποτέ), αλλά η αποκάλυψη
μιας μεγάλης αλήθειας. Αλήθειας, που συχνά την ξεχνάμε, μέσα στην εγωιστική λαχτάρα μας να "βρούμε ένα νέο δρόμο", "ν’ ανοίξουμε το δικό μας δρόμο" κ.τ.λ., ενώ ο Δρόμος είναι ένας: ο Χριστός.
Το θέμα είναι πως δεν αρκεί ν’ αποδεχτούμε μέσα μας τη διδασκαλία του Ιησού ή ακόμη και το πρόσωπό Του. Χρειάζεται αγώνας για την κάθαρση της καρδιάς μας από τα πάθη, που, σαν παράσιτα, είναι ριζωμένα μέσα της και τη βυζαίνουν. Και για τον αγώνα αυτόν, όσο κι αν ο εγωισμός μας (ένα από τα χειρότερα πάθη) μας ψιθυρίζει πως θα τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας, δε μπορούμε...
Χρειαζόμαστε τη βοήθεια της θείας χάριτος, και σ’ αυτό αποσκοπούν όλα τα στοιχεία της χριστιανικής πνευματικής ζωής (ο εκκλησιασμός, η προσευχή, τα μυστήρια κ.τ.λ.).
πηγή wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου