Ο Π. ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΙ Η ΜΟΝΗ ΧΡΥΣΙΝΟΥ (ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ)

Ήταν ένα εγκαταλελειμμένο μοναστήρι στην άκρη του βουνού, με διάφορα κτίρια διασκορπισμένα και κατεστραμμένα από το πέρασμα του χρόνου. Σήμερα, όλα είναι διαφορετικά, καθώς η έλευση του γέροντα πατέρα Ιωάννη, από την Ιερά Μονή Αγίας Τριάδας, και η σκληρή, προσωπική δουλειά του ίδιου και των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής έχουν αλλάξει εσωτερικά αλλά και εξωτερικά την όψη του μοναστηριού. Πρόκειται για την Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Χρυσίνου Καλαμπάκας, που βρίσκεται σε απόσταση τεσσάρων χιλιομέτρων από την όμορφη Κοινότητα Κλεινού της επαρχίας Καλαμπάκας, σε ύψος 680 μέτρων, στη θέση «Μπουζιάνα».
 

 

Η τυφλότητα είναι περισσότερο σκληρή οταν δεν έχεις δει ποτέ το χρώμα του ουρανού και τα πρόσωπα των γονιών. Αυτά ήθελε ο Ιωάννης. Γεννήθηκε τυφλός.Προσπαθήσαν οι γονείς και έψαξαν παντού. Η επιστήμη το απέκλεισε. Στα δεκατέσσερα ανέβηκε με τους γονείς τους στην Παναγιά την Σπηλιώτισσα. Του δείξαν την εικόνα της Παναγίας και στάθηκε μπροστά της. Ζήτησε βοήθεια. Και η βοήθεια δόθηκε. Για πρώτη φορά είδε το φως. Τα χρόνια πέρασαν κι έμεινε εκεί, όπως είπε «σκουπιδιάρης της Παναγίας». Ηρθανε κι άλλα. Μελάνωμα στο μάτι, σάρκωμα στο πόδι. Ο δρόμος είναι πάντοτε σκληρός.

Οταν είδε για πρώτη φορά το μοναστήρι πέτρα πάνω στην πέτρα, είπε οτι πρέπει να γίνει ξανά. Τον απέτρεψαν του είπαν οτι «είσαι άρρωστος. Δεν υπάρχει τίποτα εδώ». Κι έμεινε. Κι αρχίσαν οι πέτρες να μπαίνουν στη θέση τους γιατί τα σπίτια των ανθρώπων δεν υπάρχουν χωρίς τους ανθρώπους. Και τώρα το μέρος εκείνο έχει μια μυρωδιά παιδιού από τα μάτια εκείνα που μπορεί να μην βλέπουνε καλά τα έξω αλλά που κοιτάζουνε το μέσα μέρος της ψυχής εκείνο που πονάει κι ερωτεύεται.

Πηγή  larisanew.gr